ترویج فرهنگ مصرف گرايي و نابودي فرهنگ توليد و صرفه جويي

مصرف گرايي نوين در اثر گسترش سرمايه داري براي اولين بار در اروپا بوجود آمد و سپس به جوامع ديگر بسط داده شد.

درنظام سرمايه داري همه چيز تبديل به کالا ميشود . در جوامع نوين مصرف گرايي به يك فعاليت اجتماعي اصلي تبديل شده است .

براي مصرف گرايي مقدار زيادي وقت، انرژي، پول، خلاقيت و نوآوري تكنولوژيكي مصرف مي شود

مصرف گرايي نوين به شكل بي رويه يك آسيب اجتماعي است.

با باز شدن اقتصاد کشور به روي شرکت هاي خارجي از يک طرف و تنوع گوناگون

و جذاب محصولات و تبليغ آن ها از رسانه هاي غول پيکر خود در طرف ديگر بيم آن مي رود که جوانان

عمده وقت و هزينه خود را در امور تجملاتي صرف کنند و از هدف اصلي دور بمانند” هدف عمده عبارت است

از ساختن کشوري نمونه که در آن، رفاه مادّي همراه با عدالت اجتماعي و توأم با روحيه و آرمان انقلابي،

با برخورداري از ارزشهاي اخلاقي اسلام تأمين شود. هريک از اين چهار رکن اصلي، ضعيف يا مورد غفلت باشد،

بقاي انقلاب و عبور آن از مراحل گوناگون ممکن نخواهد شد.

رفاه مادّي، به معناي ترويج روحيه‏ ي مصرف‏ گرايي نيست- که خود، يکي از سوغاتهاي شوم فرهنگ غرب است-

بلکه بدين معني است که کشور از نظر آبادي و عمران، استخراج معادن و استفاده از منابع طبيعي، تأمين سلامت و بهداشت جامعه،

رونق اقتصادي و رواج توليد و تجارت، با تکيه بر استعدادهاي ذاتي نيروهاي انساني خودي،

به حد قابل قبول برسد و علم و فرهنگ و تحقيق و تجربه همگاني شود و نشانه‏ هاي فقر و عقب‏ افتادگي رخت‏ بربندد