شما را به ترس از خدا سفارش می کنم، به دنیاپرستی روی نیاورید، گرچه به سراغ شما آید، و بر آنچه از دنیا از دست می دهید اندوهناک مباشید؛ حق را بگویید، و برای پاداش الهی عمل کنید و دشمن ستمگر و یاور ستمدیده باشید. شما و تمام فرزندان و خاندانم و کسانی را که این وصیت به آنها می رسد، به ترس از خدا، و نظم در امور زندگی، و ایجاد صلح و آشتی در میانتان سفارش می کنم، زیرا من از جدّ شما پیامبر(صلی الله علیه و اله وسلم) شنیدم که می فرمود:« اصلاح کردن بین مردم، از نماز و روزه ی یک سال برتر است.»

خدا را! خدا را! درباره ی یتیمان، نکند آنان گاهی سیر و گاه گرسنه بمانند و حقوقشان ضایع گردد. خدارا! خدارا! درباره همسایگان، حقوقشان را رعایت کنید که وصیت پیامبر شماست، همواره به خوشرفتاری با همسایگان سفارش می کرد تا آنجا که گمان بردیم برای آنان ارثی معین خواهد کرد. خدارا! خدارا! درباره ی قرآن، مبادا دیگران در عمل کردن به دستوراتش از شما پیشی گیرند.

خدارا!خدارا! درباره نماز، چرا که ستون دین شماست.

خدارا! خدارا! درباره ی خانه خدا، تا هستید آن را خالی نگذارید، زیرا اگر کعبه خلوت شود، مهلت داده نمی شوید. خدارا! خدارا! درباره جهاد با اموال و جانها و زبان های خویش در راه خدا. بر شما باد به پیوستن با یکدیگر، و بخشش همدیگر، مبادا از هم روی گردانید و پیوند دوستی را از بین ببرید. امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید که بدهای شما بر شما مسلط می گردند، آنگاه هرچه خدا را بخوانید جواب ندهد.

نهج البلاغه/نامه47