روز از نیمه گذشته بود، که از خانه «حِزَامِ بْنِ خَالِد» خارج شد. عقیل مسرور و شادمان،

راهی خانه برادر شد. خوشحال بود، که مأموریتش را به خوبی انجام داده، در دوره‌ای که شاعری،

قصه‌پردازی، شمشیر‌زنی و غیب‌گویی باعث تفاخر بود، او نیز به علم اَنساب

و شناسایی افراد و قبایل مختلف عرب، مسلط بود.

با توجه به همین تبحر و تجربه‌، برادرش امیرالمومنین‌، از او خواسته بود، تا از

طوایف مشهور عرب و از تبار دلاوران، برایش همسری برگزیند، تا صاحب فرزندانی شجاع و دلیر شود.

دلاورمردانی که در شجاعت، وارث پدر و رهرو برادرانی چون حسن و حسین علیهم‌السلام باشند.
عقیل نیز پس از تفحص و تجسس فراوان در بین قبایل و طوایف عرب، و مطالعه در اخلاق و رفتار آنان،

سرانجام، فاطمه را پسندید. او برای امیرمومنان، بیان کرد که فاطمه، دختری فاضل، عارف، محبّ اهل‌بیت

و از قبیله بَنِی‌کِلَاب‏ است، خاندانی که از حیث شجاعت و دلاوری، در میان عرب زبانزدند.

علی علیه‌السلام نیز به عقیل دستور داد، برای خواستگاری از فاطمه به خانواده‌اش مراجعه کند.

و او امروز خشنود از این وصلت مبارک، نزد مولایش می‌شتافت، تا با این خبر، او را نیز مسرور سازد.

عقیل بارها از پیامبر شنیده بود که در انتخاب همسر دقت کنید؛ زیرا ویژگی‌های پدران و مادران،

به فرزندان ارث می‌رسد. او حتی از سیره و سخن برادرش درباره تربیت فرزندانی صالح و شایسته آگاه بود،

اما هرگز دلیل اصرار برادرش علی، برای شجاعت همسر جدید را نفهمید.
شاید! و البته شاید! او نمی‌دانست که مولا می‌خواهد این بانو، پسری دلیر برایش

به ارمغان آورد تا در صحرای کربلا، سالار‌شهیدان را یاری کند.
فاطمه که بعدها به ام‌البنین، یعنی مادر پسران ملقب گردید، در شرافت، اخلاق، کمالات انسانی، ایمان،

شکیبایی، بصیرت و دانایی، در جایگاهی رفیع قرار داشت و ثمره ازدواجش با مولا علی علیه‌السلام، چهار پسر بود.

شیردلانی که همگی در روز عاشورا در رکاب سیدالشهدا به شهادت رسیدند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

- نهج الفصاحة، ص 266.(أنظر فی أیّ نصاب تضع ولدک فإنّ العرق دساس.

بنگر فرزند خود را در کجا قرار میدهى که خون تأثیر خود را باقى میگذارد.)

-السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی (و المستطرفات)، ج‏2، ص 559

( تَخَیَّرُوا لِنُطَفِکُمْ فَاِنَّ الْعِرقَ دَسّاسٌ؛در انتخاب همسر، بِهْ گزین باشید؛ زیرا اخلاق والدین، به فرزندان سرایت می کند.)