همه ی راه ها به «نمی شود» ختم نمی شود.
همه ی کوچه ها هم «بن بست» نیست.
انسان، فرزند تلاش و تکاپوی امیدوارانه ی خویش است و با دستهایش محصول «مزرعه ی وجود» خودش را برداشت می کند.
تا چه کاشته باشد و چه درو کند.
انسان بی امید، رزمنده ی خلع سلاح شده ای است که به راحتی در برابر هجوم سپاه سختی ها تسلیم   می شود.
«سلاح امید» را از دست ندهیم.
امام علی(علیه السلام): هر امیدواری جوینده است.

نویسنده: جواد محدثی