سخنان گهربار حجت الاسلام و المسلمین رضایی در جلسه فرهنگی روز دوشنبه 15 آبان ماه 1391-حوزه علمیه الزهرا(سلام الله علیها) زرین شهر

الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی.
پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم):
مَن عَرَف نَفسَه فَقد عَرفَ رَبَّه
در این کلام چه نکته ای نهفته است که فرمودند هر کسی به خودش معرفت پیدا کرد یقینا ربّش را شناخته است؟ سوال این است: ما چه معرفتی از خودمان داریم؟ آیا خودمان را می شناسیم و نوع شناختمان چیست؟
رفتار ما، مراقبت ما و حرفهای ما همه نشئت گرفته از آن دیدی است که ما از خودمان داریم. اگر دیدیم کسی به دیگران احترام می گذارد بدانید دید درستی از خودش دارد، او برای خودش احترام قائل است.
حضرت علی (علیه السلام) در کلام گهربار خود تشبیه زیبایی را انجام داده اند که: برای دریافت معارف حقه ی قرآن کریم و اهل بیت(علیهم السلام) مانند شتر تشنه باشید.
شترها عادت دارند همیشه مرتب و بانظم حرکت کنند اما وقتی چشمشان به آب می افتد نظم آنها بهم می خورد و تلاش می کنند هرکدام زودتر به آن آب برسد. مولا امیرالمومنین(علیه السلام) تشبیه کرده اند که وقتی درجایی جلسه بحث و علم و موعظه معارف دین برپا می شود مانند شتران تشنه نسبت به آن ولع داشته باشید.
تا حالا شده به یک لیوان آب به منظور خریداری آن نگاه کنید؟ تا حالا شده به آب برای یک دقیقه به دیده ی تفکر و لذت نگاه کنید؟ برای یکبار به آب اینچنین نگاه کنید.
بزرگترین ظلم به ما این است که به ما نگفته اند که هستیم. و ضرر این ندانستن این است که چه خساراتی به بار آورده است.
پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم):
به زن اکرام نمی کند مگر انسان کریم و بزرگوار و به زن توهین نمی کند مگر انسان لعین و پست.
راستی این حوزه های علمیه برای چه است؟ غدیر برای چه است؟ و ….
همه اش بخاطر این است که ما به آن خود واقعیمان دست پیدا کنیم.
آن کسی که ما را خلق کرده از ما به چه صورت یاد کرده است؟ «تبارک الله احسن الخالقین». خداوند وقتی ما را خلق کرده است به خودش بارک الله گقته است درحالی که خداوند هنگام خلق کوهها، دریاها و … با وجود آن همه عظمتی که دارند بارک الله نگفته است. مواظب باشیم درس و بحث ما را از اصل غافل نکند. مواظب باشیم فرعیات ما را از اصل غافل نکند. ببینیم ما برای چه خلق شده ایم.
بزرگواران! باران موثر است یا نه؟ گرچه باران موثر است اما تا بذری نباشد رویشی نیست. دعا مانند باران است اما تا عملی نباشد دعا اثری ندارد.
إنّ ألَذینَ أمنُوا وَ عَمِلوا الصَالِحات سَیَجعَل لَهمُ الرَحمن بدّا
2 چیز محبوبیت می آورد:
1-انسان قلبش خدا باور باشد: این یعنی خدا باوری چنان قلبش را مشغول کند که همه جا به یاد خدا باشد. هنر این است که انسان بدون معرفی خودش بوی خوش از او فهمیده شود کسی که خدا باور باشد اینچنین است.
2-عمل صالح: یعنی عملی که شایستگی این را پیدا کند که خداوند آن را قبول کند. خداوند هر چیز آلوده و بیخودی را قبول نمی کند. عمل صالح فقط نماز و روزه نیست بلکه هر عملی که این شایستگی را پیدا می کند که مقبول شود و انسان را محبوب خدا کند شامل می شود.
کسی که به یاد خداوند باشد خداوند در همه جا به یاد اوست و چنین فردی هیچ جا و هیچوقت تنها نیست. کسی که در نماز به یاد خدا باشد خداوند دلها را متوجه او می کند و او محبوب قلبها می شود. کسی که از جانب خداوند محبوب شد این محبوبیت بهیچ وجه از بین نمی رود.
ما همیشه از سال می پرسیم اما از حال نمی پرسیم. ملاک پیری و جوانی، سال نیست بلکه حال است. همیشه در حال زندگی کنیم؛ ما اکثرا در حال نیستیم یا در گذشته ایم یا در آینده. بهمین دلیل حالمان خراب می شود. یا افسوس گذشته را می خوریم یا نگران آینده ایم. کسی نگران آینده است که به خدا ایمان ندارد به خدا اعتماد ندارد. به خدا حسن ظن داشته باشید. به خدا نگاه قشنگ داشته باشید.
در حدیث است: حَسِّنوا ظُنونکُم بالله: نگاهتان به خدا زیبا باشد. به خدا خوش گمان باشید.
اگر به خدا حسن ظن دارید راه بیفتید چون سرمایه را دارید. حسن ظن نتیجه خوب شناختن خداوند است. چون کسی که خوب خدا را شناخته هیچوقت به خدا گمان بد نمی برد.
وَ اَصلِحوا نیَّاتَکم: در هر امری نیتهایمان را درست کنیم. اگر نیتمان را درست کنیم دعاهایمان مستجاب می شود. نیت سیم اتصال انسان با خداوند است. نیتهایمان را درست کنیم تا خدا همه چیز را درست کند.

جهت سلامتی و تعجیل در ظهور آقا صاحب الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) صلوات

هیچ‌کس آنقدر فقیر نیست که نتواند لبخندی به کسی ببخشد؛
و هیچ کس آنقدر ثروتمند نیست که به لبخندی نیاز نداشته باشد.
Nobody is too poor to give away a smile, and nobody is rich enough not to be in need of one

روزی حضرت امیرالمومنین(علیه السلام)به او(میثم تمار)فرمود که تو را بعد از من خواهند گرفت و بر دار خواهند کشید و حربه بر تو خواهند زد و در روز سوم خون از بینی و دهان تو روان و ریش تو از آن رنگین خواهد شد. پس منتظر آن خضاب باش و تو را بر در خانه ی عمرو ابن الحریث با نه نفر دیگربه دار خواهند کشید و چوب دار تو از همه آنها کوتاهتر خواهد بود و تو به منزلت آنها نزدیکتر خواهی بود؛ با من بیا تا به تو بنمایانم آن درختی که تو را بر چوب آن خواهند آویخت؛ پس آن درخت را به من نشان داد. پس بعد از حضرت امیرالمومنین(علیه السلام) میثم پیوسته به نزد آن درخت می آمد و نماز می کرد و می گفت:« خدا برکت دهد تو را ای درخت! که من از برای تو آفریده شده ام و تو از برای من نشو و نما می کنی.» به عمروبن الحریث می رسید، می گفت:«وقتی که من همسایه ی تو خواهم شد، رعایت همسایگی من بکن!» عمرو گمان می کرد که می خواهد در پهلوی خانه ی او خانه بگیرد، می گفت:«مبارک باشد! خانه ی ابن مسعود را خواهی خرید یا خانه ی ابن حکم را؟» و نمی دانست که مراد او چیست…
شادی روح جمیع اصحاب بزرگوار حضرت علی(علیه السلام) و بخصوص «میثم بن یحیی التّمار» صلوات

همه ی راه ها به «نمی شود» ختم نمی شود.
همه ی کوچه ها هم «بن بست» نیست.
انسان، فرزند تلاش و تکاپوی امیدوارانه ی خویش است و با دستهایش محصول «مزرعه ی وجود» خودش را برداشت می کند.
تا چه کاشته باشد و چه درو کند.
انسان بی امید، رزمنده ی خلع سلاح شده ای است که به راحتی در برابر هجوم سپاه سختی ها تسلیم   می شود.
«سلاح امید» را از دست ندهیم.
امام علی(علیه السلام): هر امیدواری جوینده است.

نویسنده: جواد محدثی