وقتی بنده ای زود و تند نماز میخواند ، خداوند به فرشتگانش می فرماید:

آیا به این بنده ام نمی نگرید که گویی فکر می کند برآوردن حوائج و نیازهایش به دست کسی جز من است ؟

آیا او نمی داند که برآوردن حاجت هایش به دست من است.

اصول کافی،ج3،ص269،ح10

راه مدرسه اش دور بود.همکلاسی هایش با ماشین می رفتند.آن موقع ،روزی دوازده ریال 

پول تو جیبی به او می دادیم تا بتواند هم خودش را اداره کند و هم به مدرسه برود.

بااینکه پول کمی بود اما این بچه ، هیچ وقت شکایتی نداشت.مدتی که گذشت ، متوجه شدیم

که اسدالله زودتر از ساعت همیشگی از خانه برون می رود و تا مدرسه پیاده روی می کند.

علت کارش را متوجه نشدیم تا اینکه یک روز خواهرش مریض شد.پول کافی برا دوا و درمان نداشتیم.

وقتی اسدالله متوجه این موضوع شد رفت و مقداری پول اورد و گفت “این ها را

برای روزی مثل امروز پس انداز کرده بودم”

طفلکی پیاده مدرسه می رفت تا همان دوزده ریال را هم پس انداز کند.

مرحبا زین روضه نورانی عنبر شمیم کز رواق و صحن او از خلد می آید نسیم

وادی طور است گویا این رواق مشک بو مهبط نور است الحقّ این چنین زیبا حریم

منبع احسان و کان لطف و ینبوع سخا مظهر تقوا و ایمان، حضرت عبدالعظیم

زایر او هر که شد از صدق، از قول امام زایر شاه شهیدان است و در جنّت مقیم

دوستانش ایمن از نارند و ارباب ولا دشمنامش شامل لعنند و اصحاب جحیم

نکهت جان بخش او چون بوی جنّت روح بخش روضه پرنور او دارالشفای هر سقیم

گر تو خواهی وارد این آستان گردی ز صدق باز کن لب بهر بسم اللّه الرحمن الرحیم

.

.

.

امام هادي‏ عليه السلام به حمّاد رازي فرمودند:

إذا أشكَلَ عَلَيكَ شَي‏ءٌ مِن أمرِ دينِكَ بِناحِيَتِكَ ، فَسَلْ عَن عَبدِ العَظيمِ بنِ عَبدِاللَّهِ الحَسَنِيّ‏ عليه السلام

هرگاه در قلمرو خود در كار دين به مشكلي دچار شدي ، آن را با عبد العظيم حسني در ميان بگذار

مستدرك الوسائل ، ج 17 ، ص 321 .

کوچک تر که بودیم پر داشتیم برای پریدن ، برای رسیدن

به همان خدایی که بزرگترا میگفتند 

 اومد پایین و تو رو به ما داد و رفت . . .

هی میگفتیم پس چرا حالا نمیاد ما را ببره بالا ،

ما میخوایم بپریم و بریم پیش همان خدا 

گذشت و گذشت تا برای خودمان کبوتری شدیم کبوتری با پروبال خوشکل 

می پردیم ، پرواز میکردیم ، می رفتیم به دیدار خدا 

آره !!!

ولی پرواز ما فرق داشت ، پرواز ما باند نداشت ، ایستگاه بازرسی نداشت 

مستقیم بود تا خـــــــدا

بی ریا می پریدیم و میرسیدیم به همانی که بزرگترا می گفتند

آمد پایین و ما را سپرد به پدر و مادرمان

ای خدا میپریم و میایم پیشت ولی نمیشد ما رو نمی سپردی به زمینیان 

نمیشد ما رو نگه میداشتی پیش خودت 

آخه دوست داریم پیش تو باشیم . . . 

کبوتر با بال ابوهت دارد ، بالش را که بستی ، چیزی ندارد برای پرواز 

بال ما رو چیدن ، پر پرواز نداریم 

دیگر خبری نیست از آن رفت وآمدهای بین زمین و آسمان

بال کبوتر ، نمازش بود ، روزه اش بود ، صداقتش بود ، حیاش بود ،

دینداریش بود ، ولایتمداریش بود 

 و و و و و و خیلی چیزهای دیگه 

اما چی شد که دیگر بالی ندارد برای پرواز 

نمازش ، روزه اش  و … هست اما دیگر خبری از پرواز نیست چرا ؟

قشنگی عبادت به لذتش هست 

قشنگی کبوترم به پروازش

عبادت شده عادت و نه لذت 

کبوترم بی بال نه با بال 

کبوتران بی بال را ببخش خدا جونم 

ز. مهدی