«[خداوند] فرموده است که: «سابقین را ما امتحان کردیم تا اینکه معلوم بشود که کی مؤمن است و کی منافق.» همه گروه ها، همه مردمی که در این مملکت یا در رأس امور هستند، یا در بازار هستند…همه بدانند که در محضر خدا هستند و در معرض امتحان.در گفتار بسیار آسان است که انسان ادعا کند که من چه هستم و چه هستم، لکن همان معنایی را که ادعا می کند در همان امتحان می شود.

عيسى عليه‏السلام فرمودند: سخن حکیمانه را نزد جُهّال نگویید چون این ظلم به آن سخن حکیمانه است. گاهی اینجور است. یک وقت کسی متعلّم است ، در صدد فهمیدن است ، شما سخنی را به او می گویید و حکمتی را به او می آموزید این خدمت به او و خدمت به این سخن است. یک وقتی کسی جزء جُهّال است، جاهل در این جا به معنای مطلق جاهل نیست ،یعنی آن کسانی که یا ظرفیت فهمیدن برخی از مسایل حکمت آمیز را ندارند یا در صدد یاد گرفتن نیستند ، حرفی را می زنید، رد می کنند وحرف به ابتذال کشیده می شود …

شخصی به حضرت آیت ا… بهاءالدینی (ره) گفت: حاج آقا! دعا کنید من آدم بشوم. با خنده ی ملیحی گفتند: با دعا کسی آدم نمی شود…! (یعنی باید عمل کرد.) ایشان می گفتند، برای آدم شدن و ورود به وادی سیر و سلوک، سیره عملی ائمه دین علیهم السلام را نصب العین خود قرار دهید که غیر از درِ خانه این خانواده، هیچ کجا خبری و چیزی نیست ، و هر کجا جای پای عرفان و شناخت را دیدید، بدانید که ارتباط با ائمه علیهم السلام آنجا بود، گرچه شهرت به خلاف آن باشد و بدون ارتباط با ائمه معصومین عرفان دروغ است. آنچه ما فهمیده ایم این است.

محدّث خبير شيخ عباس قمي(ره) از شيخ بهايي(ره) نقل مي‏كند: يكي از پارسايان به نام «ثوبة بن صمّه» همواره خود را محاسبه مي‏كرد و حساب‏رسي مي‏نمود. روزي به حساب گري خويش پرداخت و به خود گفت شصت سال از عمرت گذشته است، كه 21500 روز خواهد شد، سپس با خود گفت: واي بر من! اگر روزي يك گناه كرده باشم 21500 گناه كرده‏ام، جواب خدا را چه بدهم، با اين حساب گري آن چنان ناراحت شد كه فرياد كشيد و بر زمين افتاد و همان دم از دنيا رفت.