محدّث خبير شيخ عباس قمي(ره) از شيخ بهايي(ره) نقل مي‏كند: يكي از پارسايان به نام «ثوبة بن صمّه» همواره خود را محاسبه مي‏كرد و حساب‏رسي مي‏نمود. روزي به حساب گري خويش پرداخت و به خود گفت شصت سال از عمرت گذشته است، كه 21500 روز خواهد شد، سپس با خود گفت: واي بر من! اگر روزي يك گناه كرده باشم 21500 گناه كرده‏ام، جواب خدا را چه بدهم، با اين حساب گري آن چنان ناراحت شد كه فرياد كشيد و بر زمين افتاد و همان دم از دنيا رفت.