امیر المومنین علی (ع) فرمود: « روزی رسول خدا (ص) بر ما، در منزل وارد شد.

فاطمه (ص) نزدیک دیگ غذا نشسته بود و من هم برایش عدس تمیز می کردم.

آن حضرت مرا با لقب یا اباالحسن می خواندند، عرض کردم : بفرمایید. اظهار داشتند:

بشنو از من آنچه را که به دستور پروردگارم می گویم! هیچ مردی نیست که در کارهای منزل به همسرش کمک کند

مگر این که پاداش او به هر تار مویی که بر بدنش روییده باشد، ثواب یکسال عبادتی است که

تمام روزه هایش روزه گرفته و تمام شب هایش را به عبادت ایستاده، شب زنده داری کرده باشد،

و خداوند متعال به او ثوابی می بخشد که به انبیای صابر خود مثل حضرت داود، یعقوب، و عیسی بخشیده باشد. »

«ای علی! کسی که روگردانی و تکبر نکند در خدمت به همسرش، بدون حساب وارد بهشت می شود.»

«ای علی! خدمت به همسر، کفاره گناهان کبیره است و خاموش کند. آتش

خشم پروردگار جبار و صداق ازدواج با حورالعین و این خدمت موجب زیادی خوبی ها و علو مقام است.»

«ای علی! کسی خدمت همسر خود را نمی کند مگر این که شخصی صدیق، درستکار،

شهید و یا مردی باشد که خداوند متعال خیر دنیا و آخرتش را خواسته باشد.»

( بحار، ج 13 ،ص 133 و جامع الاخبار102)