سلام خدا و فرشتگان و سلام صالحان و نیکان برتو که افتخار مکتبی و تربیت شده ی اسلام.
راهی که در پیش گرفته ای یا به پل پیرزی میرسد یا به سعادت شهادت و در هر صورت تو سعید و پیروزی.
قرآن گفته است:(احدی الحسنیین) -یکی از دو خوبی-
از امام امت آموخته ای که پیروزی را در عمل به وظیفه بدانی و فتح را در انجام تکلیف.
هر چه باشد هر کجا باشد و به هر فرجامی که بیانجامد اگر خودت را در حال انجام وظیفه و اداء تکیف دیدی و احساس کردی “پیروزی” و گر نه “نه"!
چه کار به این و آن داری؟ که چه می کنند؟ که جه می گویند؟جه برداشت می کنند و تحلیلشان چیست وچه خواهد بود؟
ملاکت چیست؟ معیارت کیست؟ مسؤلیتت کدام است؟
دنیا گذران است،مسؤلیت ها عوض می شوند، کسانی میآیند و کسانی می روند،شرح وظایف تغییر می کند، شرایط جدید پیش می آید، ضرورت ها وضعیت جدیدی پیش می آورند، انتظارها و توقع ها و برنامه ها هم دگرگون می شوند ولی آنچه ثایت است و انچه که ملاک عمل است “حق” است.
راستی “مکتبی بودن"به جیست؟
بیا خودمانی حرف بزنیمف رک و راستف بی ملاحظه و بی پیرایه!
اندیشه ی مکتبی، عمل مکتبی،برنامه و طرح مکتبی، موضع گیری مکتبی، دوستی و دشمنی مکتبی، نظام مکتبی،ارتش مکتبی، جنگ مکتبی، …یعنی چه؟
یعنی این که اندیشه و عمل وطرح وموضعگیری و حب و بغض ونظام و ارتش و جنگ و صلح و… همه وهمه ،از مکتب سرچشمه گرفته باشند،بر مبنای مکتب باشند ، امضای دین پای آنها باشد،اسلام آنها را تأیید کند.
اگر میخواهی ببینی مکتبی هستی یا نه،حساب کن،آیا حرف هایت را اسلام تأیید می کند؟ عمل و رفتارت،مکتب را به یاد می آورد؟ آیا دوستی و دشمنی هایت را می توانی به حساب اسلام بگذاری؟
تابع دلی یا دین؟روی غرض فلان کگار را میکنی یا روی وظیفه؟
فلان موضع گیری بر اساس احساس تکلیف و تعهد شرعی است؟ یا به انگیزه های گروهی،باندی، همزبانی،همشهری گری، هم محلی؟…
حرف و عملت را با کدام معیار سنجیده ای؟ سرمشقت چیست و کیست؟ میتوانی اطمینان پیدا کنی که کارت مرضیّ خدا و رسول و امام زمان است؟
میبینی که کار قدری “بلکه بسیار” مشکل است…

منبع:سلامی دوباره- جواد محدثی