تکلیف چهارم
دعوت مردم و آشنا نمودن آنان با امام عصر(علیه السلام) و پیش بردن و هدایت آنان در این مسیر، و سوق دادن آنان به بالاترین فله ی عرفان و شناخت نسبت به آن حضرت، یکی دیگر از تکالیف مومنان است؛ البته هر کس به قدر توانایی خود.
دلایل و براهین بسیاری بر لزوم این تکلیف وجود دارد؛ مانند: دلایل امر به معروف و فضیلت هدایت و ارشاد مردم به راه حق.
هر کس باید به میزان علم و دانش و توانایی خود، مردم را به سوی امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) دعوت نماید و در این مسیر، مردم را با صفات شخصی و شخصیتی و دیگر امور مربوط به آن حضرت، و تکالیفی که در قبال آن بزرگوار دارند آشنا نموده و آنان را به او نزدیک نماید.
شخص دعوت کننده باید علاوه بر حکمت علمی دارای حکمت عملی نیز بوده و به طور عملی، مردم را با آن حضرت آشنا و عارف نماید؛ تا مردم بتوانند آن بزرگوار را الگو قرار داده و به او تأشی کنند؛ زیرا دعوت عملی تأثیر بیشتری در امر هدایت و ارشاد مردم دارد. از طرفی شخص دعوت کننده باید علاوه بر حکمت علمی و عملی، موعظه ی حسنه و نصیحت را نیز به خوبی به کار گیرد و بدین وسیله، مردم را به سوی آن حضرت ترغیب و تشویق نماید؛ و همچنین در صورت لزوم، راه انذار(ترساندن مردم از عذاب و عقاب دنیوی و اخروی) را در پیش گرفته و با آن، دلهای مردم را بیدار و زنده نماید.
شخص دعوت کننده باید بتواند به درستی از دلایل و براهین استفاده کند و با دلایل گوناگون و استدلال های منطقی، مردم را اقناع کرده و آنان را با آن حضرت آشنا و عارف نماید.
امام هادی(علیه السلام) می فرمایند: اگر بعد از غیبت قائم شما افرادی از علما نبودند که مردم را به سوی او دعوت و راهنمایی کنند و با دلایل و برهان های الهی، از دین او دفاع کنند و بندگان ضعیف خدا را از دام ابلیس و سرکشان و نواصب نجات دهند، احدی باقی نمی ماند مگر آن که از دین خدا خارج می شد؛ ولی این علما، زمام دلهای شیعیان ضعیف ما را به دست می گیرند، همانگونه که ناخدای کشتی سکّان کشتی را می گیرد. همانا ایشان، برترین افراد در نزد خداوند بلند مرتبه ی بزرگوار هستند.(راه وصال/سید محمدرضا حسینی مطلق)
با توجه به مطالب بیان شده اهمیت جایگاه طلاب علوم دینی و وظیفه این عزیزان در برابر افراد جامعه روشن می گردد. پس جا دارد ما که در این مسیر قدم نهاده ایم و به عنوان سربازان آقا امام زمان(علیه السلام) فعالیت می کنیم هر چه بیشتر عالم و عامل به دین مقدس اسلام باشیم و همچنین با یاری خداوند متعال و دعای حضرت مهدی(عج الله تعالی فرجه الشریف) بشارت دهنده و انذار دهنده واقعی مردم گردیم. انشاءالله

تکلیف سوم

تکلیف دیگر منتظران حضرت، ادای حقوق امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) و انجام تکالیف و وظایفی است که نسبت به آن بزرگوار دارند. انجام این تکالیف، تاثیر عظیم و فوق العاده ای در ارتباط فرد و نزدیکی او با حضرت دارد. بالاترین و مهمترین حقّ بر مردم، پس از حقّ خداوند متعال و رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)، حقّ امام است که باید به بهترین شکل ادا شود. حضرت امیرالمومنین علی(علیه السلام) در صفّین، در رابطه با بزرگی حقّ خود می فرمایند: «در میان آن حقوق(که بر مردم واجب است) بزرگترین حقی که خداوند سبحان واجب گردانیده است، حقّ والی بر رعیّت و حقّ رعیّت بر والی است.»(بحارالانوار/ج27/ح14) امام صادق(علیه السلام) در قسمتی از کلام خود می فرمایند: «احدی نمی تواند میزان فضل ما و آنچه خداوند به ما عطا کرده است و حقوقی که خدا برای ما بر دیگران واجب کرده است را توصیف نماید.» (محاسن/ج1/ح41) امام سجاد(علیه السلام) در رساله ی حقوق می فرمایند: «خوشا به حال کسی که خدا او را در ادای حقوقی که بر او واجب کرده است یاری نموده و موفق بدارد و راهنمایی کند.»(تحف العقول/ص256)

کتاب راه وصال/ص29

تکلیف دوم: طلب معرفت و شناخت امام زمان(عج) از خداوند متعال و دعا در این زمینه
از مهمترین و واجب ترین تکالیف مومنان پس از معرفت به خدا و رسول او(صلی الله علیه و آله و سلم)، معرفت و شناخت ولی امر، امام زمان(علیه السلام) است؛ ولی از آنجا که حصول این معرفت به دست خداوند متعال است و از عهده ی انسان خارج است و این معرفت، تنها با سعی و خواست انسان بدست نمی آید، بلکه آن نوری است که خداوند متعال در قلب هر کس که بخواهد قرار خواهد داد، باید حصول آن را از خداوند متعال طلب کرد و با دعا آن را از خداوند متعال درخواست نمود.
راوی می گوید: به امام صادق(علیه السلام) عرض کردم: معرفت ساخته ی کیست؟ آن حضرت فرمودند: « از ساخته های خداوند است و بندگان در این ساخته سهمی ندارند.»
در این زمینه و برای حصول معرفت به آن حضرت، دعا کردن در قنوت نمازهایمان و بخصوص نماز وتر بسیار موثر است. یکی از دعاهایی که در این رابطه وجود دارد دعای معرفت (اللّهمّ عَرِّفنِی نَفسَک …./مفاتیح الجنان) است.
از خداوند متعال مسئلت می نماییم به حق پنج نور مقدس، 5تن آل عبا، معرفت و شناخت واقعی نسبت به امام العصر و الزمان حضرت مهدی(عج الله تعالی فرجه الشریف) را روزی ما گرداند.(انشاءالله)

گردآورنده: نجمه بهرامی- طلبه حوزه علمیه الزهرا(س)

تکالیف عصر غیبت
تکلیف اول
از مهمترین و واجب ترین تکالیف مردم نسبت به امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) اعتقاد به آن حضرت و تحصیل معرفت و شناخت آن بزرگوار است که ادله عقلی و نقلی بر آن دلالت دارند. باید صفات و خصوصیات امامی را که اطاعت از او واجب است دانست تا دیگران را با او به اشتباه نگرفت و او را در میان مدعیان مقام و منصب آن حضرت تمیّز و تشخیص داد. روایات بسیاری بر وجوب معرفت نسبت به امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) دلالت دارند که از آن جمله این روایت است: از حضر ت امام صادق(علیه السلام) روایت شده است که رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلّم) فرموده اند:«مَن مَاتَ وَ لَم یَعرِف إمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِیتَۀَ الجَاهِلِیَّۀِ؛ هرکس بمیرد و امام زمان خویش را نشناسد، به مرگ جاهلیت مرده است(بدون دین مرده است)/معجم رجال الحدیث، ج14، ص206». بی شک مقصود ائمه(علیهم السلام) از معرفت واجب در حق امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف)، این نیست که مردم و اهل ایمان، امام زمان خود را آنگونه که هست، با تمام ویژگی ها و خصوصیات ایشان بشناسند؛ بلکه مقصود این است که آن حضرت را تا حدی بشناسند که موجبات سعادت دنیا و آخرت آنان فراهم آید و راه شبهات و ضلالت بر آنان بسته شود. این معرفت و شناخت بر دو گونه است:
اول: معرفت و شناخت شخصیت امام(علیه السلام)
دوم: معرفت و شناخت شخص امام(علیه السلام)
در رابطه با قسمت اول باید دانست که معرفت شخصیت امام از راه معرفت به صفات و خصایص امامت و امام بدست می آید. اگر با مقام امامت و جایگاه آن و با ویژگیها و صفات و خصوصیات امامت، آشنایی حاصل شود، با شخصیت هر امامی آشنایی حاصل شده است؛ زیرا همه آنها نور واحدند و به تعبیر خود ائمه(علیهم السلام)، اول آنها محمّد و اوسط آنها محمّد و آخر آنها محمّد است و همه آنها نور واحد هستند. بنابراین در این رابطه باید در نخستین گام نسبت به فضایل و مناقب امامان معصوم(علیهم السلام) شناخت کافی پیدا کرد؛ همان فضایل و مناقبی که بسیاری از آنها میان همه امامان مشترک است؛ و در گام بعد باید به فضایل و مناقب خاص امام زمان(علیه السلام) نیز آشنا شد و به آنها شناخت پیدا نمود. اما معرفت و شناخت شخص امام(علیه السلام) از طریق آگاهی بر اسم، لقب، کنیه و نسب آن حضرت و شناخت صفات، خصایص، مناقب و احوال شخصی او و نیز آگاهی از ویژگی های زمانی و مکانی مربوط به آن امام(علیه السلام) و … بدست می آید. شناخت و معرفت امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف)، چه از نظر امامت، یعنی شخصیت امام و چه از نظر شخص امام(علیه السلام)، دارای حداقل و حداکثری است. حضرت امام صادق(علیه السلام) در این رابطه می فرمایند:«کمترین حدّ معرفت به امام آن است که امام، همسنگ و مساوی با پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلّم) است، مگر در درجه ی نبوّت؛ و او وارث پیامبر است و همانا اطاعت از او اطاعت از خدا و رسول خدا می باشد و باید در هر امری تسلیم او بود و مراجعه به سوی او نمود و به سخن و فرمان او عمل کرد و باید دانست که امام بعد از رسول الله(صلی الله علیه و آله و سلّم)، علی بن ابیطالب است و بعد از او حسن و سپس حسین و آنگاه علی بن الحسین و سپس محمد بن علی و من(جعفر بن محمد) و پس از من فرزندم موسی و بعد از او فرزندش علی و بعد از علی، فرزندش محمد و بعد از محمد، فرزندش علی و بعد از علی، فرزندش حسن و سپس حجۀ بن الحسن(علیه السلام).»

هدیه پیشگاه باعظمت حضرت مهدی(عج الله تعالی فرجه الشریف) 5 صلوات

گردآورنده: نجمه بهرامی- طلبه حوزه علمیه الزهرا(سلام الله علیها)زرین شهر