سخنان گهربار استاد بزرگوار، حضرت حجت الاسلام و المسلمین رضایی، در جلسه اخلاق عمومی روز دوشنبه 24 مهرماه 1391-حوزه علمیه الزهرا(سلام الله علیها)زرین شهر

الحمدلله الذی هدانا لهذا و ما کنا لنهتدی لولا ان هدانا الله

برای اینکه انسان به سعادت و خوشبختی برسد دررفتارش چه شرطی لازم دارد؟

این شرط مراقبت در رفتار است. یعنی آنچه که انسان را به سعاد ت می رساند این است که انسان در رفتار و گفتار خود مراقبت داشته باشد.

گاهی خدا به انسان مقامی را می دهد ولی چون انسان به آن مقام بصیرت و توجه ندارد آن را از دست می دهد. اگر انسان با بصیرت وارد راهی شود به آن اعتقاد دارد و آن را حفظ می کند. [مانند حضور ما طلبه ها در مسیر تحصیل در حوزه های علمیه].

جبرئیل به حضرت آدم (علیه السلام) گفت اگر می خواهی به بهشت بازگردی: «أقلل کلامک».

فردی که عقلش سالم است حرف بیهوده نمی گوید. زبان معرف شخصیت و وجود انسان است. وقتی فردی شروع به صحبت کردن می کند ما به شخصیت وی پی می بریم.چه زیبا مولوی در شعر خود بیان کرده:

بوی حرص و بوی کبر و بوی آز                          در سخن گفتن بیاید چون پیاز       

آن قدر که ما از گفتارمان چوب می خوریم از رفتارمان چوب نمی خوریم. و آنقدر که ما گرفتار گفتارمان هستیم گرفتار اعمالمان نیستیم.

خداوند متعال در سوره توبه می فرماید: گروهی است که اگر شما برای آنها 70 بار هم طلب مغفرت کنید من آنها را هرگز نمی آمرزم. [آنها کیستند؟] آنها کسانی اند که به مومنین طعنه می زنند و مومنین فقیر را مسخره می کنند.

این گناه مربوط به زبان است. [چرا خداوند متعال این چنین گفته است؟] در مسخره کردن 2 چیز است: اول اینکه انسان طرف مقابل را تحقیر می کند. و دوم اینکه دل طرف مقابل را می شکند.

شهریارا! گو دل از ما مهربانان مشکنید      ورنه قاضی در قضا نامهربانی می کند(شهریار)

هرکس هرکاری می کند نتیجه اش را می بیند. همه چیز در این دنیا حساب شده است. این ما هستیم که با رفتار و گفتارمان مقدراتمان را می نویسیم.

اما چرا خدا آن سفره خاص را برای ما پهن نکرده است؟ خداوند می داند که ما چقدر مرد این راه هستیم. اگر خداوند ببیند مرد راه نیستیم این زمینه را برای من فراهم نمی کند. ولی اگر ببیند مرد راه هستیم به ما نورانیت و نفوذ در افراد را عطا می کند. خدا به ما علم خاصی عطا می کند.

خدا را به عزتش قسم بدهیم که آن عقلی را که به انبیاء و اولیاء خود داده است به ما هم عطا کند.

عاقل بودن خیلی مهم است. آن کسی که عقل دارد می داند حجاب برای چیست. می داند ارزشش چقدر است و بهمین دلیل دیگر نیازی به تذکر ندارد. ادب میوه ی عقل است. یکی دیگر از میوه های عقل حیاست. کسی که بیشتر حیا دارد عقلش بیشتر است.

چه موقع قرآن می گوید: لباسهای حیا از تن آنها بیرون آمد؟

زمانی که آنها سرپیچی کردند. گناه باعث عقوبت می شود. اگر زمانی از موقعیت خوبی رانده شدیم فکر کنیم ببینیم چکار کردیم که اینگونه عقوبت شدیم. و چکار کنیم که دیگر دچار عقوبت نشویم. خداوند متعال طبق نیت و عمل ما با ما رفتار می کند.

گفتیم بذر سعادت، مراقبت است. اما مراقبت نتیجه چیست؟ مراقبت نتیجه معرفت است. اگر من بدانم که یک انسانم و انسان بودن یعنی چه، اگر کسی خودش را شناخت که چقدر ارزش دارد مراقب این است که گناه نکند.

همیشه دعا کنیم که خدای متعال عقل ما را زیاد کند و ما را هم دچار کسی که نمی فهمد، نکند. چقدر انسان لذت می برد که دوستش و همنشینش خوب بفهمد و چقدر سخت است که دوستش حرفش را نفهمد.

«در زندگی حقایقی است که می شود فهمید اما نمی شود فهماند و اگر توانستی این حقایق را به کسی بفهمانی او با زبان خودش می فهمد.»

پس گفتیم شرط مراقبت، معرفت است. کسی که زندگی اش بر اساس انتخاب آگاهانه است نه در میان راه کم می آورد، نه منصرف می شود و در نهایت هم اهل مراقبت می شود.

[انشاء الله که خداوند ما را از اهل علم و عقل و مراقبت قرار دهد صلوات.]