گسترش شبکه‌هاي اجتماعي مانند هر نوآورى ديگر به ايجاد دگرگونىهايى در جنبههاى مختلف زندگى انجاميده است و در كنار دستاوردهاى انكارناپذير مثبت در زمينههاى گوناگون، پيامدهاي ناخوشايندي نيز به همراه داشته است. ايجاد ارتباطات گروهي و ميان‌فردي، تشکيل اجتماعات مجازي، اطلاع‌رساني و تبادل اطلاعات و نظرات، از آشناترين کارکردهاي اين شبکه‌ها هستند. کاربران اينترنتي از راه عضويت در اين شبکه‌ها مي‌توانند پروفايل‌ها و صفحه‌هاي شخصي براي خود بسازند. شبکه‌هاي اجتماعي از زنجيرة به هم‌‌پيوسته‌اي از پروفايل‌ها تشکيل شده‌اند و اعضا مي‌توانند در اين محيط با دوستانشان در ارتباط باشند. کاربران مي‌توانند دوستان و آشنايان قديمي‌شان را در شبکه‌هاي اجتماعي بيابند، دوستان جديدي پيدا کنند و همچنين دوستان بيرون از اين فضا را براي پيوستن به شبکه‌هاي اجتماعي دعوت کنند. اين اقدامات کليشه اي و روزمره، در پشت ظاهر بي خطر و آرام خود، آسيب‌هاي فردي و اجتماعي فراواني در پي داشته است.
1. شبکه‌هاي اجتماعي و آسيب‌هاي سياسي ـ امنيتي
قرار دادن اطلاعات حريم خصوصي کاربران در اختيار دولت ها و شرکت هاي تجاري، هميشه يکي از موضوع‌هاي بحث‌برانگيز حوزة اينترنت و به خصوص شبکه‌هاي اجتماعي بوده است. برخي معتقدند که اين شبکه‌ها در عمل مراکز جاسوسي پر زرق و برق آمريکا هستند. در واقع آمريکا با کمترين هزينه مي‌تواند هم نظرسنجي خوبي از جوامع داشته باشد و هم اينکه جهت جريان افکار عمومي را رصد کند. جوليان آسانژ موسس وب سايت ويکي ليکس درباره يکي از معروف‌ترين شبکه‌هاي اجتماعي مي‌گويد: «فيس‌‌بوک تنفرآميزترين ابزار جاسوسي است که تاکنون خلق شده است. هرکس که نام و مشخصات دوستان خود را به شبکة اجتماعي فيس‌‌بوک اضافه مي‌کند بايد بداند که به شکل رايگان در خدمت دستگاه‌هاي اطلاعاتي آمريکاست و اين گنجينة
اطلاعاتي را براي آنها تکميل مي‌کند.» 1 به اعتقاد آسانگ، موضوع اين نيست که فيس‌‌بوک را دستگاه هاي اطلاعاتي آمريکا هدايت مي‌کنند. مسئله اين است که دستگاه هاي اطلاعاتي آمريکا مي‌توانند با روش هاي حقوقي و يا سياسي، اين شبکه اجتماعي را زير فشار قرار دهند. رويدادهاي سياسي سال هاي اخير از انتخاب باراک اوباما به رياست جمهوري آمريکا گرفته تا ناآرامي هاي پس از انتخابات جمهوري اسلامي ايران، همگي کم و بيش متأثر از فعاليت‌‌هاي کاربران شبکه‌هاي اجتماعي بودند. انقلاب ها و خيزش هاي اجتماعي در کشورهاي عربي در چند ماه اخير نيز نمونه‌اي از کارکردها و آسيب‌هاي سياسي اين شبکه‌ها را بازنمايي مي‌کند.
جنبش‌هاي اجتماعي جديد و هويت‌هاي دگرخواهانه، از مهم‌ترين جنبه‌هاي نرم‌افزاري تهديد امنيت ملي هستند. اين جنبش‌ها تلاش دارند، تا با تکنولوژي‌هاي ارتباطي جديد و تغييرات اجتماعي، سياسي و فرهنگي سازگار شوند. در برخي مواقع، شبکه‌هاي اجتماعي به عنوان سربازان جديد جنگ نرم دولت‌هاي غربي، اقدامات خود را به فضاي واقعي جامعه نيز سرايت داده، هماهنگي و سازماندهي تجمع هاي سياسي و اعتراضي را بر ضد دولتِ هدف بر عهده مي‌گيرند. بخش عمده اي از رخدادهاي اعتراض‌آميز ايران، طي ماه هاي پس از انتخابات رياست جمهوري دهم، در فضاي سايبر ساماندهي شد. پوشش غيرواقعي خبري اغتشاش‌ها و دعوت به تجمع‌هاي غيرقانوني، توهين و فحاشي، دخالت آشکار بعضي سياستمداران و دولتمردان غربي در امور داخلي ايران و دامن زدن به ناآرامي هاي موجود، از جمله نمونه هاي کاربرد شبکه‌هاي اجتماعي مجازي عليه امنيت کشورمان است.
فيس‌‌بوک نقش مهمي در گردآوري کمک و حمايت براي معترضان داشت. ايرانيان همچنين از توييتر براي لينک دادن به وبلاگ ها و صفحات وبي که حاوي عکس‌ها و ويديوهاي معترضان بود، استفاده مي‌کردند. به گفته رابرت فايرز، مدير مرکز برکمن، «ماهيت غيرمتمرکز ابزارهايي چون توييتر کنترل آنها را براي دولت مشکل مي‌سازد. زيرا داراي منابع اطلاعاتي بي‌شماري هستند که مسدودکردن آنها موجب بدنامي و واکنش جمعي در افکار عمومي مي‌شود. بنابراين مي‌تواند تقش مهمي در سازماندهي به اعتراض‌هاي جمعي داشته باشد.»
ادامه دارد……
شما باید برای دیدن نظرات وارد سامانه شوید در حال حاضر وارد شده اید !
If you have no account yet, you can register now...
(It only takes a few seconds!)