سلسله مباحث کارگاه آموزشی آشنایی با شبهات و روشهای پاسخگویی به آنها- استاد رضوانی

علم خدا واقع نماست. علم خداوند به هر چیزی با آن قید و صفتی که در خارج دارد تعلق می گیرد. علم و شناخت خداوند نسبت به بندگان کامل است.
افعال انسان:1.اختیاری و ارادی: خداوند از نخست می دانست که فعل معینی در لحظه ی خاصی با کمال اختیار و آزادی از ما سر میزند.
2.غیرارادی و اضطراری: مانند گردش خون در بدن. خداوند از ازل می دانست که فعل خاصی در یک ساعت معین از روی اضطرار از ما صادر می گردد.
علم خداوند نسبت به بندگان، جبر نیست(یعنی علم خداوند، عامل مجبور بودن ما نیست، ما مختاریم.). مثلا اگر شیرینی و تنقلات دیگری به فرزندمان بدهیم ما 99 درصد علم داریم که او حتما شیرینی را برمی دارد اما این علم ما باعث جبر او نمی شود. اگر بگوییم خداوند می توانست فقط افراد خوب را بیافریند و بدها را نیافریند اشکال پیش می آید؛ زیرا در این صورت آزادی و اختیار انسان زیر سوال می رود.
اگر نوجوانی می گوید چرا خداوند مرا آفرید؛ بخاطر این است که او ارزش آفرینش خود را نمی داند. اگر می دانست می فهمید که بهترین و بالاترین نعمت عالم به او داده شده است. خداوند فرصتی به انسان داده که ملائکه به آن غبطه می خوردند. اگر کمی از گناهان فاصله بگیریم، این نعمت و ارزش آن را خواهیم دید.