خداوندا! روزی شهادت می‏خواهم كه از همه چیز خبری هست، الا شهادت!!

… خداوندا! فقط می‏خواهم شهید شوم، شهید در راه تو. خدایا مرا بپذیر و در جمع شهدا قرار بده.

با تمام وجود درك كردم كه عشق واقعی تویی و عشق به شهادت بهترین راه برای دست یافتن به این عشق است.

نمی‏دانم چه باید كرد؛ فقط می‏دانم زندگی در این دنیا بسیار سخت می‏باشد. واقعاً جایی برای خودم نمی‏یابم. هر موقع آماده می‏شوم چند كلمه‏ای بنویسم، آن­قدر حرف دارم كه نمی‏دانم كدام را بنویسم؟ از درد دنیا، از دوری از شهدا، از سختی زندگی دنیایی، از درد دست خالی بودن برای فردای آن دنیا و هزاران هزار حرف دیگر كه در یك كلام اگر نبود امید به حضرت حق واقعاً چه باید می‏كردیم؟!

راستی چه بگویم؟ سینه‏ام از دوری دوستان سفر كرده، از درد، دیگر تحمل ندارد.

خداوندا! تو كمك كن چه كنم؟ فقط و فقط به امید و لطف حضرت تو امیدوار هستم.

خداوندا! خود می‏دانم بد بودم و چه كردم كه از كاروان دوستان شهیدم عقب مانده‏ام و دوران سخت را باید تحمل كنم.

ای خدای كریم! ای خدای عزیز و رحیم و كریم! تو كمك كن به جمع دوستان شهیدم بپیوندم.

وقتی به عكس نگاه می‏كنم، از درد سختی كه تمام وجودم را می‏گیرد، دیگر تحمل دیدن ندارم. دوران لطف بی‏منتهای حضرت حق، دوران جهاد، دوران عشق دوران، رسیدن آسان به حضرت حق. وای! من بودم نفهمیدم. وای! من هستم كه باید سختی دوران را طی كنم.

الله ‏اكبر؛ خداوندا! خودت كمك كن.

خداوندا! تو را به خون شهدای عزیز و همه بندگان خوبت قسم می‏دهم شهادت را در همین دوران نصیب بفرما. و توفیقم بده هر چه زودتر به دوستان شهیدم برسم.

« فرازهایی از وصیت‏نامه شهید احمد كاظمی»

روحش شاد و راهش پر رهرو باد.

منبع: http://ab-ojeparvaz.mihanblog.com