پاسخ :

ما به شعور و دینداری شما تحسین می گوییم امیدواریم که خداوند همه ما را به راه راست وسعادت رهنمون نماید . سؤال کننده عزیز ما سؤال شما خیلی کلی و مبهم است وما نمی دانیم در چه زمینه ای پدر ومادر شما نیاز به راهنمایی شما دارند که اگر بحث باز می شد شاید بهتر میشد پاسخ داد ولی بطور کلی ، آنچه مسلم است حفظ احترام وحرمت والدین است که به هیچ وجه نباید خدای ناکرده مورد بی احترامی یا آزرده خاطر شوند و به هرجهت اسلام بسیار بر رضایت پدر ومادر تأکید نموده که یقیناً شما به این مطلب واقف هستید واین ادب واحترام شما از نحوه ی سؤال شما کاملاً مشخص است اما به هرحال اگر خواستید مطلبی را به آنها گوشزد کنید موارد زیر را مد نظر قرار دهید :

1- دوستى و محبت و مهرورزى و فروتنى نسبت به پدر و مادر،
2- کمک و مساعدت و یارى به والدین در اداره امور خانه و خانواده،
3- حتى‏الامکان مطابق نظر پدر و مادر خود عمل نمایید،
4- انجام ندادن رفتار و گفتارى که موجب رنجش و آزردگى آنها مى‏شود،
5- احترام و تواضع در مقابل آنها و قدردانى از زحمات آنان،
6- بیش از گذشته به آنها احترام کنید،
7- هرگز زبان به شکوه و گلایه از آنها نگشایید بلکه از آنها تعریف و تمجید کنید و از زحمات شان تشکر و قدردانی کنید،
8- اگر هم در مواردی حق با شماست، در برابر سخنان و گفته های آنها سکوت همراه با احترام داشته باشید ومطلب را خیلی آرام و با احترام به آنان یادآوری نمایید،
9- در حضور دیگران از ویژگی های مثبت آنها تعریف کرده و سپاسگزار آنها باشید،
10- هر جا و در هر موقعیتی که نیازمند کمک شما هستند سریعا و با کمال احترام به خصوص در حضور دیگران به کمک آنها بشتابید،
11-سعی کنید اعتماد ونظر آنان را جلب کنید و عملاً نشان دهید که شما نیز بزرگ شده اید ومیتوانید مشاور خوبی برای آنان باشید سپس مطالب را به صورت مشاوره با آنان در میان نمایید،
12-در حقشان دعا کنید.

مسأله احترام به پدر و مادر از احکام نورانى اسلام است. فرزند در هر رتبه و مقامى که باشد و پدر و مادر او صاحب هر مسلک و مرامى باشند، وظیفه فرزند احسان به پدر و مادر و خوش‏رفتارى با آنان است. خداوند متعال در چند جای قرآن، پس از دعوت مردم به عبادت خویش، آنان را به احسان و نیکى به پدر و مادر فرمان داده است، و در سه آیه دیگر سفارش به احسان به پدر و مادر نموده است.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

پی نوشتها:
بقره ، آیه 83
نساء ، آیه 36
انعام ، آیه 151
اسراء ، آیه 23
عنکبوت ، آیه 8
لقمان ، آیه 14
احقاف ، آیه 15

http://serajnet.org/

آيا اجل شخصي كه خودكشي مي‌كند، خداوند از قبل تعيين كرده است‌؟ با توجه به آيه 11 سورة منافقون كه مي‌گويد: خدا هرگز اجل هيچ كس را از وقتش مؤخر نمي‌كند؟

پاسخ :

ابتدا، كلمة اجل را ترجمه كرده‌; سپس به بيان پاسخ مي‌پردازيم‌.
راغب اصفهاني مي‌گويد: مدت مقرّرة زندگي انسان را اجل مي‌گويند; مثلاً گفته مي‌شود: اجلش فرا رسيد; يعني مرگش فرا رسيده است‌.(مفردات راغب‌، مادة اجل‌، ص 65، طبع اول‌، دارالقلم و دارالشامية‌.)
“تسمية اجل‌” به معناي “تعيين‌” آن است و چون عادت خود مردم بر اين است كه در معاملات و معاهدات‌، “أجل‌” را به معناي “مدت مقرّر” و يا “سر رسيد آن‌” ذكر مي‌كنند، خداي تعالي نيز در قرآن‌، اين‌گونه عمل كرده است و ظاهراً استعمال كلمة “أجل‌” در “تمام شدن مدت‌” اصلي و در “سررسيد” استعمال در معناي فرعي آن است‌.(ر. ك‌: الميزان‌، علامه طباطبايي‌، ج 7، ص 8ـ10، نشر اسماعيليان‌.)
و اساساً، اجل دو قسم است‌: اوّل‌: “أجل‌ِ مُسمّي‌َ” يعني همان أجل محتوم و حتمي كه تغيير نمي‌پذيرد; به همين جهت مي‌بينيم كه قرآن كريم در جاي ديگر كلمة “أجل‌” را به “عنده‌” مقيد كرده است “وَأَجَل‌ٌ مُّسَمًّي عِندَه‌"(انعام‌،2) يعني اجل معين پيش اوست‌; چه اينكه آنچه نزد خدا باشد، باقي و ماندني است‌.(ر. ك‌: همان‌.)
دوم‌: “اجل غير مسمّي‌” يعني همان أجل غير معين و مبهم كه در صورت گرايش انسان‌ها به ايمان و تقوا، قابل تغيير است و چه بسا تا وقت اجل معيّن به تأخير مي‌افتد; ولي أجل معيّن هرگز قابل تغيير نيست‌.
در روايت داريم كه حضرت امام صادق فرمود: “أجلي كه غير معين است يعني همان “وقتي‌” كه غير معين است و هرچه را كه خدا بخواهد، پيش مي‌آيد.
امّا “أجل مسمّي‌” همان أجلي است كه خداوند اگر بخواهد مقدرش كند، درهر شب قدر به مدت يك سال‌; يعني تا رسيدن شب قدر ديگر آن را نازل مي‌فرمايد. آنگاه‌، حضرت امام صادق‌فرمود: اين همان أجل و وقتي است كه خداوند تبارك و تعالي درباره‌اش فرمود: “پس چون أجلشان رسد، نه ]مي‌توانند[ ساعتي آن را پس اندازند و نه پيش‌."(اعراف‌،34).
اجل شخصي كه خودكشي مي‌كند، در علم الهي مشخص است‌; يعني خداوند مي‌داند كه او در چه زماني خواهد مرد; ولي اين اجل او اجل غير مسمّي است‌، چون اگر خودكشي نمي‌كرد، مي‌توانست بيشتر زنده بماند.
eporsesh.com

امام علی (ع)

1. براى این كه اعمال و عبادات ما مقبول درگاه حق تعالى واقع گردد، باید موانع قبولى عبادت ها و اجابت دعاها را برطرف ساخت ؛ مثلا اگر حقوقى - اعم از مالى و عرضى - از دیگران به گردن ما هست ، یا آن را به صاحبانش ‍ برگردانیم و یا از آنها طلب بخشش كنیم و حلالیت بطلبیم .

امام جعفر صادق (علیه السلام) فرمودند:

اگر بر اثر غلبه شهوات و هواهاى نفس و مغلوب شدن قواى عقلانى ، مرتكب معصیتى شدیم ، استغفار كنیم و تصمیم بگیریم كه دیگر بار گرد آن گناه نگردیم .

تاكنون كردى گنه ، دیگر مكن                        تیره كردى آب را دیگر مكن

و اگر روحمان بیمار است و داراى بیمارى هاى روانى ، از قبیل : كینه ، حسد، بخل و… هستیم ، خود را مداوا كرده و به جاى آنها بذر حلم و بردبارى ، ایثار و گذشت ، جود و بخشش در دل‌هایمان كشت نماییم ، زیرا كه ((شب قدر)) فرصتى است طلایى براى شست و شوى آینه دل ؛ چه شیرین است كه به حرمت این شب ، خوبى ها جاى بدى ها، صلح و صفا جاى اختلاف و تفرقه ، برّ و احسان جاى ظلم و ستم ، احسان به والدین جاى عاق والدین ، صله رحم جاى قطع رحم و… را بگیرد؛ فرصتى است تا با اداى زكات و صدقات ، قدمى در جهت عمران و آبادانى خانه عقبى برداشت و از همین جاست كه برخى از مؤمنان و متدیّنان ، خمس و زكات خود را در این شب تادیه مى كنند تا از ثواب بیشترى بهره مند شوند.

گفتنى است چنان كه ثواب اعمال نیكو در این شب دوچندان است ، كیفر معصیت هم در این شب، بیشتر است ، چرا كه حرمت این شب مبارك هتك شده است؛ لذا در تاریخ مى خوانیم كه على (علیه السلام ) به نجاشى شاعر، كه در ماه رمضان شراب خورده بود، زیاده از حد شرابخوار، تازیانه زد.
هیچ یك از شما نباید در مقام حاجت خواهى از خدا بر آید، مگر این كه نخست به تمجید و ثناى خدا و درود فرستادن بر پیامبر با كرامت اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم ) بپردازد و سپس از پروردگار خود، حاجتهایش ‍ را مسئلت نماید

در مقام پاسخ به سوال نجاشى كه عرض كرد: یا على ! این زیاده براى چیست ؟ فرمودند:

((براى هتك احترام ماه خدا.))(1)

2. از آن جا كه شب قدر، شب دعا و نیایش است ، ضرورى است جهت اجابت دعاها، امور زیر را رعایت كنیم :

الف ) ابتدا نمودن به تمجید و تحمید خداوند (متعال ) و صلوات بر پیامبر (صلى الله علیه و آله) و آل او.

حارث بن مغیره مى گوید: از امام صادق شنیدم كه فرمودند:

((هیچ یك از شما نباید در مقام حاجت خواهى از خدا بر آید، مگر این كه نخست به تمجید و ثناى خدا و درود فرستادن بر پیامبر با كرامت اسلام (صلى الله علیه و آله و سلم ) بپردازد و سپس از پروردگار خود، حاجتهایش ‍ را مسئلت نماید.))(2)

محمد بن مسلم از امام صادق (علیه السلام ) نقل كرده كه فرمود: در كتاب على (علیه السلام ) آمده است :

((ستایش خدا قبل از سوال و تقاضا از اوست ؛ لذا وقتى خداوند را مى خوانى ، او را تمجید كن . گفتم : چگونه او را تمجید كنم ؟

فرمودند: بگو، اى كسى كه از رگ گردن به من نزدیكترى ، اى كسى كه هر چه را بخواهى انجام مى دهى ، اى آن كه بین انسان و قلبش حائل مى شود، اى كسى كه بر دیدگاه بلند مستقرى ، اى فردى كه چیزى همانندش ‍ نیست .))(3)

امام صادق (علیه السلام ) در حدیث دیگرى فرمود:

((هرگاه فردى از شما به دعا كردن بپردازد، دعاى خود را با درود و تحیت بر محمد (صلى الله علیه و آله و سلم ) شروع كند، زیرا صلوات بر پیامبر مقبول درگاه خداوند قرار مى گیرد و چنین نیست كه خداوند بخشى از این دعا را بپذیرد و قسمت دیگر آن را رد كند.))(4)
دعا صالح

ب ) مقدم داشتن دیگران بر خود در دعا

ادامه »