عمر با بركت علىّ بن حسين بن بابويه از پنجاه مى‏گذشت و هنوز صاحب فرزندى نشده بود،

لذا نامه‏اى به محضر مبارك حضرت ولىّ عصر عليه السّلام نوشت و از آن حضرت درخواست كرد

دعا كند تا خداوند به او فرزندى صالح و فقيه مرحمت فرمايد. ابو جعفر بن علىّ الاسود مى‏گويد:

من نامه ابن بابويه را به حسين بن روح، سومين نايب خاصّ حضرت حجّت رساندم. پس از سه روز به

من خبر داد كه حضرت براى على بن حسين بن بابويه دعا فرموده و «انّه سيولد له ولد مبارك ينفع اللَّه

به و بعده اولاد» به زودى خداوند به او فرزند مباركى عطا مى‏فرمايد و به سبب او [به مردم‏] خير مى‏رساند

و بعد از او (شيخ صدوق) نيز فرزندان ديگرى به او (ابن بابويه) مرحمت مى‏فرمايد.

شيخ صدوق در يكى از كتابهايش به نام «كمال الدين»، ضمن نقل موضوع فوق، اضافه مى‏كند كه هر گاه

ابو جعفر بن علىّ الاسود مرا مى‏ديد كه براى طلب علم و دانش به محضر استاد مى‏رفتم، به من مى‏فرمود:

اين علاقه و اشتياق تو به علم، تعجّبى ندارد، زيرا تو به دعاى امام زمان عليه السّلام متولّدشده‏اى.

مرحوم علّامه مجلسى نيز در كتاب ارزشمند «بحار الانوار»، اين قضيه را از معجزات حضرت ولىّ عصر عليه السّلام دانسته است‏

فضائل الشيعة / ترجمه توحيدى، ص: 11

ابو عبد اللَّه صادق (ع) گفت: روزه گرفتن، تنها به خويشتن دارى از نوشيدن و خوردن نيست.

مريم مادر عيسى گفت: «من نذر كرده‏ام كه براى خداى رحمان روزه باشم». يعنى، جز

به ستايش خداى رحمان، دهان خود را باز نكنم. اگر روزه گرفتيد، زبان خود را حفظ كنيد.

چشم خود را فرو بخوابانيد. نزاع مكنيد. حسد مورزيد. رسول خدا شنيد كه يكى از بانوانش با دهان

روزه خادم خود را دشنام مى‏دهد. فرمود تا برايش خوراكى حاضر كنند و بعد به آن خانم گفت: ميل كنيد.

خانم گفت: من روزه دارم. رسول خدا به او گفت: «چه گونه روزه‏اى كه خادم خود را دشنام مى‏ دهى؟

روزه گرفتن فقط با دهان بستن از خوراك و آب نيست». ابو عبد اللَّه گفت: هر گاه روزه گرفتى

و دهان خود را از نوشيدنى و خوردنى بستى، بايد گوش و چشم تو نيز از حرام و ناشايسته بسته شود: بحث و جدل مكن.

خادمت را با نيش زبان آزار مده. آرامش و وقارى كه ويژه روزه‏دارى است، از دست مده. مبادا روز روزه‏ات مانند روزهاى ديگر باشد.

گزيده كافى، ج‏3، ص: 135

1- جابر جعفى گويد: از حضرت باقر عليه السّلام شنيدم مي فرمود:

عمر بن خطاب از امير المؤمنين علي عليه السّلام پرسيد مرا از مهدى و اسم او اطلاع دهيد،

فرمود: اما نام آن تا هنگام ظهورش آشكار نخواهد شد و حبيب من حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله به من فرمودند:

از بردن نام او خوددارى كنيد، و ليكن از صفات او مرا مطلع كرد، كه او جوانى متوسط القامه و خوش صورت است

او موهاى زيبائى دارد كه آنها را تا روى شانه‏هايش رها كرده است، نور چهره‏اش از سياهى موى سر

و صورتش بيشتر جلب توجه ميكند، پدرم فداى پسر بهترين كنيزان باد.

2- ابو الجارود زياد بن منذر از حضرت باقر و او از پدرانش از امير المؤمنين عليهم السلام روايت ميكند

كه آن حضرت بالاى منبر فرمودند: در آخر الزمان مردى از صلب من بيرون خواهد شد كه شمايلش از اين قرار است:

صورتش سفيد، گونه‏ هايش قرمز، سينه‏ اش فراخ و شكمش برآمده، و رانهايش قوى و شانه هايش استوار

و محكم است وى دو علامت در پشت خود دارد كه يكى از آنها برنگ بدنش ميباشد

و ديگرى برنگ علامت بدن حضرت رسول صلى اللَّه عليه و آله است.

قائم دو اسم دارد يكى از آنها مخفى است و ديگرى آشكار آنكه در نهان مى باشد احمد

و آنكه علنى است محمد ميباشد، هنگامى كه پرچم خود را بلند كند شرق و غرب عالم

از آن روشن مى‏ شود او دستش را بالاى سر هر مؤمنى كه بگذارد قلبش مانند آهن محكم ميگردد،

و خداوند به او نيروى چهل مرد را خواهد داد، و هيچ مؤمنى نيست مگر اينكه در قبرش از قيام قائم

مطلع مى‏ شود و در قبور همديگر رفت و آمد ميكنند و يك ديگر را به قيام قائم مژده ميدهند.

3- ابو الصلت هروى گويد:

خدمت حضرت رضا عليه السّلام عرض كردم: علامت قائم شما در هنگام خروجش چيست؟

فرمود: وى در هنگام ظهور از نظر سن در حكم پير مردان است و ليكن از نظر قيافه و منظره جوان مينمايد و مردم خيال ميكنند كه وى‏

كمتر از چهل سال دارد، و يكى از علائم او اين است كه وى هرگز پير نخواهد شد تا آنگاه كه اجلش برسد.

زندگانى چهارده معصوم عليهم السلام / ترجمه إعلام الورى، متن، ص:593