یا علی قبر پرستویت کجاست؟
آن گل صد برگ خوش بویت کجاست؟

مداومت بر تسبيح فاطمه زهرا عليهاالسلام، موجب محفوظ ماندن از شقاوت و بدبختى است. از اين رو شايسته نيست كه از بركات و آثار آن غفلت نموده و در انجام آن كوتاهى و سستى نمائيم.

امام صادق عليه‏السلام در اين رابطه می‏فرمايد:

«يا اباهارون، انا نأمر صبياننا بتسبيح فاطمة عليهاالسلام كما نأمرهم بالصلاة، فألزمه، فانه لم يلزمه عبد فشقى»
اى اباهارون! ما بچه‏هاى خود را همانطور كه به نماز امر مى‏كنيم به تسبيح حضرت فاطمه عليهاالسلام نيز امر مى‏كنيم. تو نيز بر آن مداومت كن، زيرا هرگز به شقاوت نيفتاده است بنده‏اى كه بر آن مداومت نموده است.

يكى از راههايى كه مى‏تواند شيطان را از انسان دور كرده و موجبات رضاى الهى را فراهم آورد مداومت بر تسبيح حضرت فاطمه‏ى زهرا عليهاالسلام است.
امام باقر عليه‏السلام می‏فرمايد:

«من سبح تسبيح فاطمة عليهاالسلام ثم استغفر، غفر له، و هى مائة باللسان، و الف فى الميزان، و يطرد الشيطان، و يرضى الرحمان»
هركس تسبيح حضرت فاطمه عليهاالسلام را بجا آورد و پس از آن استغفار كند، مورد مغفرت قرار مى‏گيرد، و آن تسبيح به زبان صداست، و در ميزان (اعمال) هزار (ثواب) دارد، و شيطان را دور كرده، و خداى رحمان را خشنود و راضى می‏نمايد.

امام صادق عليه‏السلام می‏فرمايد:
«من سبح تسبيح فاطمة الزهراء عليهاالسلام قبل ان يثنى رجليه من صلاة الفريضه، غفر اللَّه له»

هركس تسبيح حضرت فاطمه‏ى زهرا عليهاالسلام را قبل از اينكه وضع خود را بعد از نمار واجب عوض كند، بجا آورد، خداى متعال او را مشمول مغفرت خود میگرداند.
البته نبايد چنين پنداشت كه اين «تسبيح» به لحاظ اينكه ظاهرى بسيار خلاصه دارد و انجام دادن آن بسيار آسان است، چگونه مى‏شود از چنين آثار و بركاتى برخوردار باشد؟! آرى اين تسبيح به ظاهر بسيار خلاصه است، اما در نزد آگاهان و عارفان آشنا، دريايى از حقايق و اسرار توحيد را در بر دارد و نيز انجام آن به ظاهر خيلى آسان است، ولى اگر خوب بجا آورده شود، مشكلها را آسان می‏گرداند. ان‏شاءاللَّه

if gte mso 9]> Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA font-family: tahoma,arial,helvetica,sans-serif;">ان لجاجت بنی‌اسرائیل در پذیرفتن دعوت حضرت موسی(ع)، بخشی را بیان می‌فرماید که آیات آن دلالت بر امکان تحقق «رجعت» به عنوان یکی از عقاید خاصه شیعه دارد.

- آیات 55 و 56 سوره مبارکه بقره داستان 70 نفر از سران بنی‌اسرائیل را بیان می‌کند که همراه حضرت موسی(ع) به کوه طور رفتند و آنگاه که تکلم آن حضرت با پروردگار را شنیدند، گفتند: «ای موسی، ما هرگز به تو ایمان نمی‌آوریم مگر اینکه خدا را آشکارا با چشم خود ببینیم».

آیه 55 سوره مبارکه «بقره» واقع در صفحه 8 قرآن‌های 604 صفحه‌ای

فقط معلومات انسان‌های نادان در دایره محسوساتشان است

پس از این تقاضای آنها از حضرت موسی(ع) چاره‌ای جز این نبود که یکی از مخلوفات خدا که انسان‌ها تاب مشاهده آن را ندارند به آنها نشان داده شود تا بدانند که چشم ظاهر ناتوان‌تر از این است که حتی بسیاری از مخلوقات خدا را ببیند، چه رسد به ذات پاک پروردگار، به همین جهت صاعقه‌ای فرود آمد و بر کوه خورد، برق خیره‌کننده، صدای رعب‌انگیز و زلزله‌ای که همراه داشت، آنچنان همه را در وحشت فرو برد که بی‌جان بر روی زمین افتادند.

سپس این گروه با دعای حضرت موسی(ع) دوباره زنده شدند؛ خداوند در این باره می‌فرماید: «سپس شما را پس از مرگتان حیات بخشیدیم شاید شکر او را به جای آورید.»

آیه 56 سوره مبارکه «بقره» واقع در صفحه 8 قرآن‌های 604 صفحه‌ای

این آیه از آیاتی است که دلالت بر امکان رجعت و بازگشت به زندگی در این دنیا دارد، چرا که وقوع آن در یک مورد دلیل بر امکان آن در سایر موارد است.

توجیه مفسران اهل‌سنت با ظاهر و معنی آیه منطبق نیست

برخی از مفسران اهل سنت از آنجا که مایل بودند رجعت و بازگشت به زندگی را نپذیرند، برای آیه مذکور توجیهی ذکر کرده‌اند و گفته‌اند؛ منظور این است که بعد از مردن گروهی از شما در حادثه صاعقه، خداوند فرزندان و نسل‌های فراوان به شما داد تا دودمان‌تان منقرض نشود.

اما ناگفته پیداست این تفسیر کاملاً برخلاف ظاهر آیه است، زیرا ظاهر جمله «بَعَثْنَاکُم مِّن بَعْدِ مَوْتِکُمْ؛ شما را بعد از مرگتان برانگیختیم» به هیچ وجه با این معنی سازگار نیست.

منبع:

امام صادق علیه السلام در حدیثی شش خصلتی که نباید در شخص مومن وجود داشته باشد را بیان فرموده‌اند.
امام جعفر صادق علیه السلام فرمودند: در مؤمن شش خصلت وجود ندارد: عجز و درماندگی، خسیسی و کم خیری، لجاجت و سرسختی، دروغگویی، حسد، تعدی و ستم به مردم.

متن حدیث:
قال الصادق علیه السلام: سِتَّهٌ لَا تَکوُنُ فِی المُؤمِن الحسرُ وَ النَّکَدُ وَ اللَّجَاجَه وَ الکَذِبُ وَ الحَسَدُ وَ البَغیُ. 


«بحارالانوار، جلد 72، صفحه 209»

سوگند به خدا كه يا حکومت حق را اطاعت مى‌كنيد يا خداوند سلطان اسلام (حكومت حقّه اسلامى) را از شما مى‏ گيرد و ديگر هرگز آن را به شما منتقل نمى‏‌كند.
امیرالمومنین امام على عليه ‏السلام : همانا سلطان خدا (حكومت و رهبرى دين حقّ) مايه نگهدارى و سامان يافتن كار شماست؛ پس بي درنگ و با ميل و اختيار او را اطاعت كنيد.
سوگند به خدا كه يا اين كار را مى ‏كنيد يا خداوند سلطان اسلام (حكومت حقّه اسلامى) را از شما مى‏ گيرد و ديگر هرگز آن را به شما منتقل نمى‏ كند ، تا به دست ديگرى سپرده شود.

متن حدیث:

إنَّ في سلطانِ اللّه عِصمَةً لأِمرِكُم ، فَأعطُوهُ طاعَتَكُم غَيرَ مُلَوَّمَةٍ (مُتَلَوِّمِينَ) ولا مُستَكرَهٍ بها ، واللّه لَتَفعَلُنَّ أو لَيَنقُلَنَّ اللّه‏ُ عَنكُم سلطانَ الإسلامِ ، ثُمَّ لا يَنقُلُهُ إلَيكُم أبدا حتّى يَأرِزَ الأمرُ إلى غَيرِكُم.

«نهج البلاغة : الخطبة 169 منتخب ميزان الحكمة 273 »