یكى از یاران رسول خدا (صلی  الله و علیه و آله و سلم) فقیر شد

خدمت رسول خدا  آمد و شرح حال خود را بیان كرد. پیغمبر فرمودند: برو هر چه در منزل دارى اگر چه كم ارزش هم باشد بیاور!

آن مرد انصار رفت و طاقه اى گلیم و كاسه اى را خدمت پیغمبر   آورد. حضرت آنها را در معرض فروش گذاشت و فرمودند: چه كسى اینها را از من مى خرد؟

مردى گفت : من آنها را به یك درهم خریدارم .حضرت فرمودند: كسى نیست كه بیشتر بخرد!

مرد دیگرى گفت : من به دو درهم مى خرم .پیغمبر به ایشان فروخت و فرمودند: اینها مال تو است .

آن گاه دو درهم را به آن مرد انصار داد و فرمودند: با یك درهم غذایى براى خانواده ات تهیه كن

و با درهم دیگر تبرى خریدارى كن و او نیز به دستور پیغمبر  عمل كرد.

تبرى خرید و خدمت پیغمبر  آورد. حضرت فرمودند: این تبر را بردار و به بیابان برو و با آن هیزم بشكن

و هر چه بود ریز و درشت و تر و خشك همه را جمع كن ، در بازار بفروش .مرد به فرمایشات رسول خداعمل كرد.

 مدت پانزده روز تلاش نمود و در نتیجه وضع زندگى او بهتر شد پیغمبر گرامى  به او فرمودند:

 این بهتر از آن است كه روز قیامت بیایى در حالى كه در سیمایت علامت زخم صدقه باشد

در احوال شیخ ابو العباس جوالیقی چنین نوشته اند: «وی در آغاز مردی جوال باف بود. روزی وقت عصر، با شاگرد خود حساب جوال های خویش می‌كرد و یكی از آنها در آن میان ناپدید بود. زمانی كه به نماز مشغول شد، ناگهان به خاطرش آمد كه آن جوال را به چه كسی داده است. پس از اتمام نماز، شاگرد خود را از وضع جوال گم شده آگاه ساخت. شاگرد گفت:‌ای استاد! نماز می‌گذاردی یا پی جوال می‌گشتی؟ استاد از سخن شاگرد به خود آمد و دست از دنیا كشید و به تهذیب خویش همّت گماشت تا آنكه آخر الامر در زمره اولیاء اللّه درآمد و به آن پایه رفیع نائل گردیدـ»

[ نشان از بی نشانها، ص 396 ]

ماها اجيريم، مي فهمي اجير يعني چي؟ اجير به کسي گفته مي شود که مزد و پاداشش را قبلاً گرفته و الان جز اطاعت هيچ کاري نبايد بکند؛ ماها اجير امام زمانيم. مزد و پاداشمان، بودن در اين دوران و خدمت کردن به اين حکومت اسلامي است.

بخشی از سخنان آیت ا.. بهجت (ره)

امام علی علیه‎السلام در حدیثی گهربار موضوع مردم گرایی، حق گرایی و اعتدال در حاکمیت را تشریح فرموده‌اند.
امیرالمومنین امام علی علیه‌السلام در بخشی از نامه خود به مالک اشتر فرمودند: دوست داشتنی ترین چیزها در نزد تو، در حق میانه ترین، و در عدل فراگیرترین، و در جلب خشنودی مردم گسترده ترین باشد. که همانا خشم عمومی مردم، خوشنودی خواص( نزدیکان) را از بین می‌برد. اما خشم خواص را خوشنودی همگان بی اثر می‌کند.

خواص جامعه، همواره بار سنگینی را بر حکومت تحمیل می‌کنند زیرا در روزگار سختی یاریشان کمتر و در اجرای عدالت از همه ناراضی تر، و در خواسته هایشان پافشارتر، و در عطا و بخشش ها کم سپاس تر و به هنگام  منع خواسته ها دیر عذر پذیرتر، و در برابر مشکلات کم استقامت تر می باشند.

در صورتی که ستون های استوار دین، و اجتماعات پرشور مسلمین و نیروهای دخیره دفاعی، عموم مردم می‌باشند. پس به آنها گرایش داشته و اشتیاق تو به آنان باشد.

متن حدیث:

و لیکن احب الامور الیک اوسطها فی الحق، و اعمها فی العدل، و اجمعها لرضی الرعیه،
فان سخط العامه العامه یحجف برضی الخاصه و ان سخط الخاصه یغتفر مع رضی العامه،و لیس احد من الرعیه اثقل علی الوالی بالاحلاف و اقل شکرا عندالاعطاء و ابطا عذرا عندالمنع، و اضعف صبرا عند ملمات الدهر من اهل الخاصه و انما عمادالدین و جماع المسلمین و العده للاعداء العامه من الامه فلیکن صغوک لهم و میلک معهم.


«نهج البلاغه، نامه 53»