يادم هست كه يكي از دوستان به نام اكبر بخشي از دوستاني بود كه يك مدت تو جهاد تلويزيون بود و با روايت فتح هم همكاري داشتند یک روز با هم در مورد نماز صحبت می کردیم ، ايشان، گفتند كه نمي دانم چرا من هميشه سر نماز حواسم پرت است هيچ وقت سر نماز حواس جمعي ندارم ، شهيد آويني برگشتند و گفتند مواظب باش كسي كه سر نماز حواسش هميشه پرت است در زندگي هميشه حواسش پرت خواهد بود…سعي كن نمازت برايت مهمترين چيز باشد .

(راوي:محمد صدري) ويژه نامه «سيد شهيدان اهل قلم» در خبرگزاري فارس

Normal 0 false false false EN-US X-NONE FA MicrosoftInternetExplorer4 :LatentStyles DefLockedState="false” DefUnhideWhenUsed="true” DefSemiHidden="true” DefQFormat="false” DefPriority="99″ LatentStyleCount="267″> ideWhenUsed="false” QFormat="true” Name="heading 1″ />

مرحوم آیت الله العظمی سید احمد خوانساری (1363-1270 شمسی) بیماری زخم معده داشتند که احتیاج به عمل جراحی داشت، از طرفی ایشان سالخورده و از لحاظ جسمی ناتوان بودند و تحمّل جراحی بدون بی هوشی نیز ممکن نبود. پیش از آن که عمل جراحی آغاز شود، ایشان اجازه بی هوش کردن را به پزشکان معالج ندادند [ چون به نظر ایشان در صورت بی هوشی، تقلید مقلدینشان دچـــار اشـــکال مــی شد] از این رو به پزشک معالج فرمودند: « هرگاه من مشغول قرائت سوره ی مبارکه ی انعام شدم، شما مشغول عمل من شوید من توجه ام به قرآن است و در این صورت هیچ مشکلی پیش نمی آید. [ایشان آن چنان به قرآن توجه پیدا می کردند که احساس درد نمی کردند.] همان طور هم شد و با تمام شدن عمل جراحی، قرائت سوره مبارکه انعام نیز به پایان رسید!