زنى به حضور حضرت داوود (ع) آمد و گفت: اى پیامبر خدا پروردگار تو ظالم است یا عادل؟

داوود (ع) فرمود: خداوند عادلى است که هرگز ظلم نمى کند.

 سپس فرمود: مگر چه حادثه اى براى تو رخ داده است که این سؤال را مى کنى؟

زن گفت: من بیوه زن هستم و سه دختر دارم، با دستم ریسندگى مى کنم،

دیروز شال بافته خود را در میان پارچه اى گذاشته بودم و به طرف بازار مى بردم تا بفروشم

و با پول آن غذاى کودکانم را تهیه سازم ، ناگهان پرنده اى آمد و آن پارچه را از دستم ربود

و برد و تهیدست و محزون ماندم و چیزى ندارم که معاش کودکانم را تأمین نمایم .

هنوز سخن زن تمام نشده بود که در خانه داوود (ع) را زدند، حضرت اجازه وارد شدن

به خانه را داد، ناگهان ده نفر تاجر به حضور داوود (ع) آمدند و هر کدام صد دینار (جمعاً هزار دینار)

نزد آن حضرت گذاردند و عرض کردند: این پولها را به مستحقش بدهید.

حضرت داوود (ع) از آن ها پرسید : علت این که شما دسته جمعى این مبلغ را به اینجا آورده اید چیست ؟

عرض کردند: ما سوار کشتى بودیم ، طوفانى برخاست ، کشتى آسیب دید و نزدیک بود غرق گردد

و همه ما به هلاکت برسیم ، ناگهان پرنده اى دیدیم ، پارچه سرخ بسته اى به سوى ما انداخت ،

آن را گشودیم ، در آن شال بافته دیدیم ، به وسیله آن مورد آسیب دیده کشتى را محکم بستیم و

کشتى بى خطر گردید و سپس طوفان آرام شد و به ساحل رسیدیم و ما هنگام خطر نذر کردیم

که اگر نجات یابیم هر کدام صد دینار، بپردازیم و اکنون این مبلغ را که هزار دینار از ده نفر ماست

به حضورت آورده ایم تا هر که را بخواهى ، به او صدقه بدهى.

حضرت داوود (ع) به زن متوجه شد و به او فرمود : پروردگار تو در دریا براى تو هدیه مى فرستد،

ولى تو او را ظالم مى خوانى ؟ سپس ‍ هزار دینار را به آن زن داد و فرمود :

این پول را در تأمین معاش کودکانت مصرف کن ، خداوند به حال و روزگار تو ، آگاه تر از دیگران است.

از نوع ایرانی

اینم خارجیش

امام صادق (علیه السلام) می فرمایند :

در عصر غیبت در یک آزمایشی قرار می گیرید و کسانی نجات پیدا می کنند که این دعا را بخوانند

(دعـــای غریق)

 در یکی از روزها ، پادشاه سه وزیرش را فراخواند و از آن ها درخواست کرد کار عجیبی انجام دهند

از هر وزیر خواست تا کیسه ای برداشته و به باغ قصر بروند و کیسه ها را برای پادشاه پر از محصولات و میوه های تازه بکنند

همچنین از آن ها خواست در این کار از شخص دیگری کمک نگیرند و به کس دیگری واگذار نکنند

وزیر اول که به دنبال راضی کردن شاه بود بهترین میوه ها را جمع آوری کرد تا اینکه کیسه پر شد

وزیر دوم با خود فکر می کرد که شاه این میوه ها را برای خود نمی خواهد

و احتیاجی به آن ها ندارد و درون کیسه را نگاه نمی کند

پس با تنبلی شروع به جمع کردن نمود و خوب و بد را از هم جدا نمی کرد ، تا اینکه کیسه پر شد

وزیر سوم که اعتقاد داشت شاه به محتویات این کیسه اصلا اهمیتی نمی دهد کیسه را با علف و برگ درخت و خاشاک پر کرد.

روز بعد پادشاه دستور داد که وزیران را به همراه کیسه هایی که پر کرده اند بیاورند

وقتی وزیران نزد شاه آمدند ، به سربازانش دستور داد سه وزیر را گرفته و هر کدام را جداگانه با کیسه اش به مدت

سه ماه زندانی کنند. در زندانی دور که هیچ کس دستش به انجا نرسد و هیچ آب و غذایی هم به آن ها نرسد

•  وزیر اول پیوسته از میوه های خوبی که داشت خورد  تا اینکه سه ما به پایان رسید

• وزیر دوم این سه ماه  را با سختی و گرسنگی و میوه های خوب که داشت سپری کرد

• وزیر سوم هم قبل از سه ماه مـــــــرد

خیلی از ما فکر می کنیم که اعمال ما چه سودی برای خدا دارد  ،

و شاید با این فکر انحرافی در کارهای انسانی و اخلاقی و دینی خود اهمال می کنیم

در حالی که امر و نهی خداوند برای خودمان است

حالــــــــــا ما جز کدام هستیم … وزیر اول یا دوم  و یا سوم  ؟ ؟ ؟ ؟

این دنیا باغ است و ما هم وزیر و آن زندان هم آخرت

وقتی ملک الموت در قبر زندانیت کرد و تنهایی آیا ……… ؟ ؟ ؟ ؟

.

.

.

خداوند در آیه 197 سوره بقــــره می فرماید

و توشه برگیرید که بهترین توشه پرهیزگاری است ، و ای خردمندان از (خشم و کیفر) من بپرهیزید