شوراي عالي حوزه‌ی علميه‌ی قم
مركز مديريت حوزه‌هاي علمیه‌ی خواهران

مدرسه علميه الزهراء زرین شهر
استان اصفهان

تحقيق پاياني سطح دو«كارشناسي»

شبيه‌سازي انسان از ديدگاه فقه و حقوق

استاد راهنما:
حجت‌الاسلام و المسلمين حاج آقا بختياروند

استاد داور:
سركار خانم مناني

پژوهشگر:
مهين منصوري

بهار 1390

چكيده
امروزه بحث از شبيه سازي در كانون توجه صاحب نظران عرصه هاي گوناگون قرار دارد. مخالفان با به كار بستن اين تكنيك، دلايلي بر ضد آن اقامه مي كنند. برخي به دلايل كلامي متمسك مي شوند و پاره اي نيز بر دلايل فقهي و برخي اجتماعي پاي مي فشردند. در اين تحقيق دلايل فقهي حقوقي را گزارش و سپس به تحليل آنها پرداخته و قوت آنها را سنجيده است. بسياري از سازمانهاي جهاني از جمله سازمان بهداشت جهاني (WHO) يونسكو، بيانيه هايي بر ضد آن منتشر ساختند. كليساي كاتوليك نيز آن را ناقض كرامت انسان و از بين برنده نهاد خانواده دانست. همچنين غالب مسلمانان يعني اهل سنت قاطعانه اين عمل را محكوم كردند و بر ضد آن دلايل گوناگوني اقامه نمودند. البته برخي از مسلمانان، نيز شيعه در اين ميان ديدگاههاي متفاوتي به دست دادند، از تحريم مطلق گرفته تا جواز مطلق.

كليد واژه‌ها:كلون‌سازي، شبيه‌سازي مصنوعي، بلاستومرها، سلول، اوسيت‌ها، سلول‌هاي اندوتليال، توليد مثل جنسي، كروموزوم، ميتوكندري، سيتوپلاسم، سلول‌هاي بنيادي.

 وقتی که به چند سال پیش سفر می کنی، از کوچه پس کوچه هایش می توانی بوی هم احساس بودن، هم کیش بودن، هم دل بودن را احساس کنی. بوی مردانگی، عفو، گذشت، صداقت و صدها و هزاران نام دلنشین دیگر از این دست را نیز.
از زنده بودنت و از زندگی کردنت نهایت لذت را می بری. سختی ها هم آنچنان که باید در تنگنا قرارت نمی دهد، چرا که به عشق مهر دوستان، برادران و محبتشان می توانی نفس بکشی و خود را تنها ندانی و در تنگنا نباشی.
در این دوره از تاریخ و گذشته دلت می خواهد که همچنان بمانی و از گرمای صمیمیت انسانهایش گرما بگیری و به عصر یخبندان و متمدن حال هرگز برنگردی.
خانه ای گلی را تصور کن که بیش از آنکه به جلال و جبروت اشیایش بنازد به عظمت و خلوص انسانهایش می بالد. سخت می شود که از آن دل بکنی-به قول سهراب-اگر خرده نانی هم داشته باشی با دلخوشی است نه ناخوشی. انسانهایش را می بینی که بی تکلف لحظه ای هم از حال هم غافل نیستند. درِ خانه ها کم می شود که بسته باشد، حداقل به روی نیازمندان و دلشکستگان. این انسانهای دیروز آنقدر مهربان و رئوفند که دست یاریشان را بر روی شانه هایت همیشه احساس می کنی و اگر دستی برای یاری نداشته باشند، قطعا زبان و کلام امید دهنده ای دارد که نثار زخمهایت کنند. از عمق نگاه و لایه لایه ی سخنهاشان توکل می بارد. آنها یاری می کنند، امید می دهند، چرا که ایمان شمع فروزان قلبشان شده است. اگر نقطه به نقطه ی شهرشان را بگردی به زحمت کسی را می توانی پیدا کنی که نشان حبیب را نداند برخلاف ما که «نام حبیب هست و نشان حبیب نیست!»
آنها حلال و حرام را خوب می شناسند، بدی را نمی ستایند بلکه طرد می کنند. ناجوانمردی ها را حکمتهای عاقلانه نام نمی نهند و برای برتر بودن و برتر شدن هدیه نثار دستهای محتاج ذلیل نمی کنند. در کوچه و بازارهایشان که قدم می زنی، پیر عصاکش را زنبیل به دست و جوان رشید را سرگرم بازی هرگز نخواهی دید. چشمها بیش از آنکه متوجه قیافه ها باشد، متوجه کارهاست و اندیشه ها. لباسهاشان ساده است اما کلام و رفتارشان ثقیل و پرمعنا. جالبترین خصیصه شان قدرت تمیزشان است. نسل ما، اجداد ما فخرشان در تمام طول تاریخ قدرت تمیزشان است. آنها همیشه بهترین را انتخاب می کردند، چرا که بهترین ها را خوب می شناختند.
وقتی که از گذر زمان به امروز می آیی، پشیمانی و حسرت سوغاتت می شود. ما فرهنگ، اصالت و دوستداشتنی هایمان را به چه چیزهایی فروختیم؟!

چیست گیتی؟ محفلی با قیل و قال آمیخته                 ذره هایی از وجود با زوال آمیخته
این تلاش آرزو آمیز هستی نام چیست ؟                     خواب بی تعبیر گنگی با خیال آمیخته
وین گنه آلوده کردار پر از تشویش چیست؟                   اشتیـاق لذتی با انفعـال آمیخته
چیست این مخلوق لایشعرکه داردشوق فیض؟             یک جهان نقصان به یک ارزن کمال آمیخته
این همه کاوش برای درک ابهامات چیست؟                 فرض مجهولی به سودای محال آمیخته
هردم از بهر دمی دیگر که گردد زندگی                       وه چه عزت ها که باصدها سوال آمیخته!                                                                           (معینی کرمانشاهی)

        گردآورنده: زکیه عطایی کچویی-طلبه حوزه علمیه الزهرا(سلام الله علیها)زرین شهر

در روز نهم مردادماه 1366 شمسی برابر با ششم ذیحجّه سال 1407 قمری، هزاران زائر ایرانی و تعدادی از زائران دیگر کشورهای اسلامی در مکه معظّمه و خانه خدا، در حال انجام فریضه الهی برائت از مشرکین بودند که به دست ماموران دولت وهابی عربستان سعودی مورد تهاجم وحشیانه قرار گرفته و به شهادت رسیدند.

زائران خانه خدا، مراسم برائت را همه ساله با الهام از تعالیم اسلام و قرآن برگزار می‏کنند و در آن، ضمن دعوت مسلمانان به اتحاد، بیزاری خود را از دشمنان اسلام به ویژه آمریکا و رژیم صهیونیستی اعلام می‏دارند. برگزاری مراسم برائت از مشرکین در جریان اجتماع بزرگ و پرشکوه حجّ، تاثیر آن را دوچندان می‏کند.

حمله به زائران خانه خدا نشان داد که سردمداران وهابی عربستان، نه تنها لیاقت خدمت به حرمین شرفین در این کشور را ندارند، بلکه برای اثبات سرسپردگی خویش حاضرند احکام مُحکم الهی را نیز زیر پا بگذارند. بر اثر این یورش بی‏رحمانه در خانه امن الهی، چهارصد نفر از حُجّاج ایرانی به شهادت رسیده و بیش از هزار نفر نیز زخمی شدند.
این حادثه جانسوز، که وصف و شرح آن در کلام نمی گنجد، نه تنها قلب مسلمانان جهان، که دل آزادگان دنیا را نیز به درد آورد و همه را در عزا و ماتمی بزرگ فرو برد.
                         شادی روح آن عزیزان؛ قرائت فاتحه و صلوات

یکی از اولین کسانی که از شهادت مرحوم حاج مصطفی مطلع شد سید محمود دعایی بود. او اتفاقات شب و روز شهادت سید مصطفی خمینی را چنین شرح می‌دهد؛
آن روز صبح، من برای تهیه نان بیرون رفته بـودم. هـنـوز آفـتاب نزده بود، دیدم، ننه صغری که بسیار مورد احـتـرام ما بود؛ فریاد می‌کشد و پای برهنه می‌دود و به سرش می‌زنـد. من از دیدن این صحنه بسیار متأثر شدم. پیرزن می‌گفت: خاک بر سرم شد، آقا بدو. من فوق‌العاده وحشت‌زده شدم و به ذهنم چیز دیگری آمد. گفتم؛ چی شده؟ گفت: آقا مصطفی مریض است. سراسیمه رفتم دیدم که آن مرحوم پشت سجاده‌شان دراز کشیده‌اند.
ابتدا بسیار تلاش کردم با پزشکان بیمارستان نجف تماس بگیرم ولی ایـن توفیق را نداشتم، بلافاصله خود را به بیمارستان رساندم، آن‌هـا آن‌قـدر آمـادگی نداشتند که یک آمبولانس بفرستند، این لحظات بـرای مـن بـسـیـار سخت می‌گذشت. آن‌جا تصمیم گرفتم این خبر را بـدون ایـن کـه ایجاد وحشت و نگرانی کند به منزل امام برسانم ـ ایـن‌طـور خبرها را باید خیلی حساب‌شده و به اصطلاح با ظرافت به بـسـتگان رساند ـ طلبه‌ای آن‌جا بود، به او گفتم: به منزل امام مـی‌روی و فـقـط احمدآقا را خبر می‌کنی و می‌گویی خیلی فوری به مـنزل اخوی سر بزند. آن طلبه هم رفت و احمد آقا را صدا زد و ما مـوفـق شـدیم با یک تاکسی که به زحمت می‌توانست به کوچه بیاید، ایـشـان را بـه بـیمارستانی منتقل کنیم. متاسفانه در بیمارستان پـزشـک کشیک پس از معاینات اولیه تشخیص داد ایشان از دنیا رفته‌اند.

بـا عـلائـمی که روی پوست بدن وجود داشت، مشخص بود که مرگ طبیعی نـبـوده است و ناشی از مسمومیت می‌باشد. در خارج از بیمارستانی که حاج آقا مصطفی(ره) را به آن‌جا انتقال دادیم، یک ماشین نمره تـهـران بـود کـه پس از شنیدن خبر مرگ ایشان به طرف بغداد حرکت کرد. در همان لـحـظـات اولیه که امام از مرگ فرزند آگاه شده بودند.

بعد از خبر شهادت ایشان امام در پیامی کوتاه، چنین نوشت:

انا لله و انا الیه راجعون
در روز یکشنبه نهم ذی القعدة الحرام 1397 مصطفی خمینی، نور بصرم و مـهـجـه قـلبم دار فانی را وداع کرد و به جوار رحمت حق تعالی رهسپار شد.
اللهم ارحمه واغفر له واسکنه الجنة بحق اولیائک الطاهرین علیهم الصلوة والسلام

نـماز را آیت‌الله خوئی بر بدن شهید حاج آقا مصطفی خمینی اقامه کـرد و پـس از تشییع مفصل و باشکوه که بسیاری از ایرانی‌ها نیز شـرکـت داشـتند، پیکر مطهرش را در حرم امام علی(ع) در کنار قبر آیت‌الله کمپانی اصفهانی به خاک سپردند.

                                                     *****
در سالروز درگذشت مرحوم حاج آقا مصطفی، وقتی همسر امام، که در کنار امام نشسته و تلویزیون نگاه ‌می‌کردند به ‌امام گفتند: آقا، امسال هم رادیو، تلویزیون برای آقا مصطفی کاری نکرد، امام پس از شنیدن این مطلب، عبارتی به ‌این مضمون به همسرشان فرموده بودند که خانم، به ‌این چیزها کاری نداشته باشید، دعا کنید جایشان در آن عالم خوب باشد.همچنین همسر امام تعریف کرده‌اند که ‌امام پس از درگذشت فرزندشان، نیمی از ثواب اعمال مستحبّی‌شان را به ‌ایشان هدیه کرده‌اند که ‌این امر، نشانگر اوج محبت و لطف حضرت امام نسبت به فرزند مجتهدی است که در اعلامیه آبان سال 56 خود در این زمینه ‌ایشان را امید آینده اسلام معرفی کرده بودند.
عجیب‌تر از این، برخورد حضرت امام با خبر مرگ فرزند برومندشان است که وقتی اعضای دفتر با کنایه به ‌ایشان ‌می‌گویند: حال حاج آقا مصطفی خوب نیست و باید به بیمارستان برده شوند، با فراستی که داشتند، فرمودند: اگر مصطفی مرده است، به من بگویید و بعد صدای گریه مرحوم حاج احمد آقا همه چیز را برای ایشان روشن کرده بود.
اصحاب امام که در این لحظه سخت در کنار امام بوده‌اند، از شکوه صبر و عظمت حلم امام پس از این مسئله خبر ‌می‌دهند که به رغم آن همه علاقه که به فرزند خود داشتند، در حالی که به زمین خیره شده بودند، انگشتان دست راستشان را به هم چسبانده و به زمین قرارداده و تنها سه بار فرمودند: «انالله و انا الیه راجعون». و تنها جمله‌ای که از ایشان شنیده شد، این عبارت بود که ‌امید داشتم مصطفی به درد اسلام بخورد و اضافه کرده بودند، سعی کنید مستحبات را نسبت به دفن ایشان انجام دهید.                                                       شادی روح پرفتوح حضرت امام خمینی(رحمه الله علیه) و فرزند گرامیشان 5 صلوات