پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله و سلم) خطاب به عمار بن یاسر فرمودند:
ای عمار! پس از من فتنه ای خواهد بود، پس هرگاه چنین شد از علی(علیه السلام) و گروه او پیروی کن؛ زیرا او با حق و حق با اوست. ای عمار! تو همراه علی با دو گروه خواهی جنگید: بیعت شکنان و ستمگران، و سپس گروه سرکشی تو را خواهند کشت.

هدیه به روح پرفتوحش صلوات

از حضرت امام جعفر صادق(علیه السلام) روایت است:
بین سلمان فارسی و مردی سخنی و بگو و مگویی پیش آمده بود. آن مرد به سلمان گفت: تو کیستی ای سلمان؟ سلمان گفت: اما آغاز من و تو نطفه بود و نطفه نجس است و اما پایان من و تو مرداری متعفّن است و زمانی که روز قیامت برپا شد و ترازوها آماده گشت، هرکس که میزانش سنگین شد فردی کریم است و هرکس میزانش سبک شد، فردی پست است.                                                بحارالانوار/ج22/ص355
هدیه به روح پرفتوح اصحاب گرامی حضرت محمد مصطفی(صلی الله علیه و آله و سلم) صلوات

از مباحث استاد بزرگوار آقای نوروزی در جلسه اخلاق عمومی حوزه علمیه الزهرا(سلام الله علیها)زرین شهر:

حـاصل کارگه کـون و مکـان این همه نیست
باده پیش آر که اسباب جهان این همه نیست
عالم دنیا را اگر همه اش را فشار دهی و شیره اش را بدست آوری و جمع کنی باز هم این همه نیست یعنی آخرش هم چیز قابل توجهی نیست.
حضرت علی(علیه السلام) می فرمایند: « فرقی که دنیا با آخرت دارد این است که دنیا تصورش از خودش قشنگ تر است اما آخرت برعکس است؛ خودش از تصورش قشنگ تر است.» پیامبر گرامی اسلام(صلی الله علیه و آله و سلم) بیان می کنند: «فکر نکنید اینکه خداوند متعال در قرآن فرموده بهشت درخت دارد، نوشیدنی هایش اینچنین است و … این مانند همین دنیاست. نه! بلکه اگر ذره ای از قشنگی بهشت را وارد دنیا کنند دیگر حتی قشنگ ترین چیزهای زیبای دنیا هم در چشم افراد زیبا نیست.»آری! بهشت اصلا قابل تصور نیست. زمین تا آسمان با اینجا فرق دارد. در مورد جهنم هم همینطور است. آتش جهنم با آتش های این دنیا کاملا متفاوت است. آن دنیا خودش از تصورش خیلی بزرگ تر است، اما این دنیا برعکس است. وقتی به آن می رسیم می بینیم چیزی نیست. به حد آن زیبایی هم که فکر می کردیم و تصورش را می کردیم نیست. مطمئن باشید اینکه داستان لیلی و مجنون و شیرین و فرهاد در تاریخ مانده بخاطر این است که اینها به همدیگر نرسیده اند بلکه فقط با تصور هم زندگی کرده اند.
در یک ضرب المثل چینی گفته شده: اگر می خواهی کسی را یک روز سیر کنی یک عدد ماهی به او بده و اگر می خواهی برای همیشه سیرش کنی به او ماهیگیری یاد بده. حضرت علی(علیه السلام) در نهج البلاغه با این سخنانشان به ما ماهیگیری یاد داده اند.
انسان بی نهایت طلب است. خداوند فرموده: نفخت فیه من روحی. خدا بی نهایت است و چون از روح خودش در ما دمیده، ما هم بی نهایت طلب هستیم. اما دنیا با همه بزرگی اش کم است و نهایت و پایان دارد و انسان هیچوقت از دنیا راضی نمی شود چون طبیعتش این است.
حال چکار کنیم؟ ما می خواهیم در این دنیا زندگی کنیم اما نمی خواهیم که با ناراحتی و بدبختی زندگی کنیم. جوابش بسیار آسان است ولی باید این جواب تا قیامت در ذهنمان باشد و آن را چکش کاری(محکم کاری) کنیم. مگر ما بی نهایت طلب نیستیم پس دلمان را به بی نهایت که خداست وصل کنیم. ما تا زمانی که دلمان را به فانی ببندیم آرامش نداریم ولی اگر به خدا وصل شویم راضی می شویم و آرامش می یابیم. در قرآن بیان شده: متاع الدنیا الا قلیل؛ دنیا کم است. پس چه موقع دل ما آرام می شود؟ الا بذکرالله تطمئن القلوب. چون ما بی نهایت طلب و خدا بی نهایت است فقط با یاد او دل ما آرام می گیرد.
حال سوال دیگر: چون این دنیا کم و فانی است آیا ما نباید از آن استفاده کنیم؟ نه اینطور نیست. همه اولیاء خدا گفته اند از دنیا استفاده کن اما آیا دنیا برایت هدف اصلی است یا هدف اصلی تو آن بی نهایت است. ما اول باید دل خود را به آن بی نهایت ببندیم سپس او به ما دستور می دهد. خداوند می گوید: مگر عشق تو، من نیستم مگر تو مرا به عنوان محبوب اصلی خود انتخاب نکردی؟! پس من می گویم برو یک خانه بگیر و آن را دوست داشته باش، برو یک همسر خوب انتخاب کن و به او عشق بورز. آن وقت است که ما هیچ نگرانی نداریم چون به آن منبع اصلی وصل شدیم. آن وقت است که به همه موجودات عالم عاشقانه نگاه می کنیم، چون خدا گفته به آنها عشق بورزیم و مطمئنیم که این مساله ردخور ندارد.
در مصرع دوم حافظ می گوید: عشق به معشوق حقیقی( آن کسی که ارزشش را دارد) داشته باش که دنیا با همه بزرگی اش این همه نیست، چیزی نیست. [باده در کلام شاعران یعنی عشق]
جهت سلامتی و تعجیل در فرج آقا صاحب الزمان(عج الله تعالی فرجه الشریف) و طول عمر بابرکت اساتید گرانقدر صلوات

پیام آسمانی26: حضرت امام حسین(علیه السلام) می فرمایند:

اَ يُّهَا النّاسُ نافِسوا فِى المَکارِمِ وَ سارِعوا فِى المَغانِمِ وَ لا تَحتَسِبوا بِمَعروفٍ لَم تَجعَلوا

اى مردم در خوبى‏ها با یکدیگر رقابت کنید و در بهره گرفتن از فرصت‏ها شتاب نمایید و کار نیکى را که در انجامش شتاب نکرده ‏اید،به حساب نیاورید.

ارشاد القلوب دیلمى، ص 73