دور تا دور نشسته بودیم. نقشه وسط پهن بود. حسین گفت: «تا یادم نرفته اینو بگم، اون جا که رفته بودیم برای مانور، یه تیکه زمین بود. گندم کاشته بودن. یه مقدار از گندم ها از بین رفته. بگید بچه ها ببینن چه قدر از بین رفته، پولشو به صاحبش بدین.»

شادی روح پرفتوح شهدای گرانقدر و سردار شهید حسین خرازی 5 صلوات

سابقه‌ی آشنایی رهبر انقلاب با حضرت آیت‌الله خوشوقت و علاقه‌ی رهبری به ایشان، به مدرسه‌ی حجتیه‌ی قم بازمی‌گردد. بعد از انقلاب هم مشورت‌هایی با ایشان داشتند. تكریم عجیبی حضرت آقا از ایشان داشتند. یك بار یادم هست كه آیت‌الله خوشوقت برای حضور در یكی از مجالس، خدمت حضرت آقا رفته بودند و از در حیاط وارد شده بودند و كفش‌ها را هم همان‌جا گذاشته بودند. بعد از پایان مجلس، همه حركت كردند برای صرف شام. حضرت آقا و آیت‌الله خوشوقت كنار یكدیگر بودند. حضرت آقا وقتی متوجه شدند كه كفش‌های ایشان در آن‌جا نیست، كفش‌های خودشان را برداشتند و مقابل پاهای آیت‌الله خوشوقت جفت كردند. آیت‌الله خوشوقت هرچه اصرار كردند، آقا قبول نكردند. آیت‌الله خوشوقت هم كفش‌های آقا را پوشیدند و بعد، اطرافیان برای حضرت آقا كفش آوردند. حضرت آقا علاقه‌ی فوق‌العاده‌ای به ایشان داشتند. فراتر از علاقه، بلكه اعتقاد بود. رهبر معظم انقلاب آیت‌الله خوشوقت را جزو كسانی معرفی می‌كردند كه جلوی طوفان‌ها را می‌گیرند و نمی‌گذارند دل‌ها را باد ببرد. ایشان فرمودند كه طوفان‌ها زیاد است و مقاومت‌كردن در برابر این طوفان‌ها مشكل است. به یك جایی وصل بشوید كه این بادها شما را با خودش نبرد. سؤال كردیم مثلاً به چه كسی؟ فرمودند به آیت‌الله خوشوقت. آیت‌الله خوشوقت همچون دریا بود. ان‌شاءالله خداوند ما را با ایشان كه از دستمان رفته است، محشور كند. خداوند ایشان را در دریای رحمتش مُستغرق، و با اولیاء‌الله محشور كند.

منبع: http://farsi.khamenei.ir

حضرت آیت الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز(شنبه) در مراسم تشییع پیكر مطهر عالم ربانی و سالك الی الله آیت الله حاج شیخ عزیز الله خوشوقت(رضوان الله علیه) در دانشگاه تهران حضور یافتند.
در این مراسم كه با حضور پر شور مردم قدرشناس، روسای قوای سه گانه و مسئولان لشكری و كشوری و در فضایی آكنده از حزن و اندوه برگزار شد، رهبر انقلاب اسلامی بر پیكر آن عالم جلیل القدر نماز اقامه كردند.

از خداوند متعال برای ایشان علو درجات و همجواری با اهل بیت(علیهم السلام) را مسئلت می نماییم.

شادی روح باعظمتش 5 صلوات

حضرت امام باقر(علیه السلام) می فرمایند:

هرگاه خداوند تبارک و تعالی بر خلقش خشم کند، ما را از مجاورت آنها دور کند.

بنابراین محرومیت مردم از ائمه(علیهم السلام) به دلیل بی لیاقتی خودشان بوده است، زیرا با رها کردن اهل بیت(علیهم السلام) و عدم پشتیبانی و اطاعت از آنها، موجبات حذف و کنار گذاشته شدن و منزوی شدن آنها را فراهم نموده، متقابلا دست طاغوتها و مستکبرین را برای هر ظلم و فسادی باز می گذارند. بدیهی است که وقتی مردم نسبت به چنین نعمتهای عظیمی بی لیاقتی نشان دهند، خداوند آنها را محروم می کند و این سنت ثابت الهی است که قرآن از آن چنین خبر می دهد: «اگر کفران کنید به عذاب شدید گرفتارتان می کنم./سوره ابراهیم.آیه7». چه عذابی از این بالاتر که خداوند متعال اهل بیت(علیهم السلام) را از مردم بی لیاقت بگیرد. خسارتی را که بشریت از منزوی شدن اهل بیت(علیهم السلام) بخصوص غیبت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) دیده است هیچکس جز خداوند نمی داند.

این مصیبت که امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در بین ما نیست و ما از وجود مبارکش به طور کامل بهره مند نیستیم، خواسته ی خداوند و خود حضرت نیست.

هرچه هست از قامت ناساز بی اندام ماست

ورنه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست

این همه ناقابلی از ذات خود داریم ما

ورنه منع و بخل و کوتاهی در آن درگاه نیست

خداوند هرگز راضی نیست انسانها دچار فساد و نکبت و کوتاهی شوند. هرچه بر سر مردم می آید محصول گناهان و عملکرد خود آنهاست. آری! عامل غیبت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خود ما هستیم.

نقاب و پرده ندارد امام ما ای فیض

تو خود حجاب خودی از هوای خود برخیز

خورشید پنهان/بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود(علیه السلام)